بررسي فرآيند زمينه گرايي در طراحي معماري

توجه به بستر معماري و داده هاي طرح از ابزار مولد اوليه معماران در فرايند طراحي هستند و رويكرد اصلي طراحي را تعريف مي كنند؛ اين رويكرد، به تجلي گسترده گزينه هاي طراحي منجر شده است و در نهايت ارزيابي موفق تر از راه حل ها و طراحي هاي كامل تري را به دنبال دارد. در حال حاضر، بي توجهي به بستر در بسياري از طراحي ها در آموزش معماري در دانشگاه هاي امروز رايج است. اگر زمينه را ، مشتمل بر داشته هاي فرهنگي يك منطقه نيز بدانيم مي توانيم به اشتراكاتي در تعريف بوم و زمينه برسيم. بدين منظور بهتر است ابتدا نيم نگاهي به تعاريف معماري زمينه گرا داشت و سپس به بررسي تطبيقي آن با معماري زمينه گرا پرداخت .