ارزيابي رفتار غيرخطي قاب هاي خمشي فولادي تحت آناليز پوش آور

شتابنگاشت هاي مورد استفاده براي زلزله طراحي بايد تا حدامكان نمايانگر حركت واقعي زمين محل ساخت بر اثر زلزله باشد. براي قابل مقايسه بودن نتايج حاصل از تحليل ديناميكي تاريخچة زماني با روش هاي تحليل طيفي و يا استاتيكي معادل، لازم است ضمن مقياس سازي، نسبت به اصلاح ركوردهاي زلزله مورد نظر اقدام گردد. در اين مقاله از روشهاي مختلفي جهت اصلاح مقادير شتاب نگاشت ها استفاده شده و مقدار هر روش در نهايت ارائه و بررسي شده است. بر اساس نتايج تحقيق، براي قاب 15 طبقه، روش آيين نامه 2800 ايران بيشترين مقادير جابجايي در طبقات را نمايش داده است. همچنين كمترين مقادير براي روش مقياس سازي كيرچر به دست آمده است. بنا بر نتايج مشاهده مي شود كه حاشيه اطمينان مطرح شده در شيوه مقياس سازي به روش آيين نامه 2800 نه تنها در خصوص سازه هاي كوتاه مرتبه و ميان مرتبه مي باشد، بلكه اين روش در سازه هاي بلند مرتبه سازه را در معرض حاشيه اطمينان بالاتري نسبت به ساير روش هاي مقياس سازي قرار خواهد داد. مقادير جايجايي حداكثر طبقات براي مدل 15 طبقه و در شيوه هاي مقياس سازي لگاريتمي و كيرچر اختلاف كمي را نشان مي دهد و درصد اختلاف تنها در حدود 6% مي باشد. لذا در سازه هاي بلند مرتبه نيز همچون سازه هاي ميان مرتبه، اين دو شيوه تقريباً منجر به پاسخ هاي تقريباً يكساني شده است. اختلاف مقادير جابجايي ماكزيمم براي شيوه آيين نامه 2800 با دو روش ديگر (روش كيرچر و لگاريتمي) به ترتيب برابر با 39% و 36% مي باشد. آيين نامه 2800 ايران براي كليه مدل ها بيشترين جابجايي را نشان ميدهد. با توجه به ماهيت آيين نامه‌اي اين شيوه و تئوريك بودن ساير روش هاي مورد بررسي نشان دهنده محافظانه كارانه بودن شيوه اين آيين نامه مي باشد. استفاده از شيوه مقياس سازي براي سازه هاي ميان مرتبه و بلند مرتبه منجر به ضريب اطمينان غير اقتصادي مي‌گردد و چندان مطلوب نيست.