پيشينه يابي كوپال در بقاياي شهر هخامنشي تموكن

نام كوپال در بسياري از كتب و اسناد تاريخي آورده شده است. آنجا كه سخن از نبردها، رزم آوران و دليري ها(اشعار فردوسي، نظامي و...) به ميان مي آيد. اكنون قرن هاست كه كاربرد پيشين خود را از دست داده و هر روز بيشتر به فراموشي مي‌رود. در مناطقي از استان بوشهر به ويژه در محدوده ي كاخ هاي سه گانه هخامنشي شهرستان دشتستان(چرخاب، بردك سياه و سنگ سياه) به فراواني يافت مي شود. كلانشهر تموكن در استان بوشهر و پسكرانه هاي خليج فارس يكي از پايگاه هاي امپراتوري هخامنشيان به شمار مي‌رفته است، بعد از كاوش هاي باستان شناسي و كشف سنگ نبشه داريوش و سنگ نبشته خط ميخي بابلي نو، فصل جديدي از تاريخ حضور هخامنشيان در جنوب ايران و در خليج فارس را آشكار ساخت. در اين ميان كوپال هاي فراواني در اطراف اين كاخ و محدوده روستاي درودگاه، شهرستان دشتستان و استان بوشهر ديده شده است، كه گمانه هاي بسياري بر سر نام و كاربرد آن در بين نويسندگان و تاريخ پژوهان مناطق مختلف وجود دارد. مطالعات و شواهد به جاي مانده حاكي از آن است كه اشياي مختلفي كه كوپال نام دارند، الزاماً كوپال نبوده است و شامل انواع مختلفي از گرز مي‌شده كه هر يك در بستر فرهنگي- تاريخي مختلف شكل يافته است. به دليل شباهت ظاهري اين شي تاريخي تمامي انواع آن توسط پژوهشگران كوپال ناميده شده و به عنوان يك ابزار جنگي مطرح گشته است. كوپال يكي از انواع هشت گانه گرز بوده كه هر به فراخور موقعيت هاي تاريخي – جغرافيايي بعضا تغييرات ظاهري يافته و در اشكال مختلف ساخته و پرداخته شده است. در اين پژوهش با استفاده از مطالعات كتابخانه اي، تحقيقات ميداني و تحليلي–توصيفي تهيه شده تا كاربرد، پيشينه كوپال با تاريخ و فرهنگ منطقه مورد تحليل و ارزيابي قرار گيرد.