بررسي نقاب حلّاج در شعر شفيعي كدكني و صلاح عبدالصبور

نقاب ريشه در گذشته هاي بسيار دور و اعماق تاريخ دارد كه بشر از آن براي پنهان كردن چهره يا پوشاندن كل بدن خود استفاده مي كرد.از ديدگاه روانشناسي، نقاب كهن الگويي است كه شخص با استفاده از آن تمايل دارد شخصيت واقعي خود را پنهان سازد و به گونه اي كه جامعه از او انتظار دارد عمل كند. اما در اصطلاح ادبي نقاب يك تكنيك بلاغي است كه شاعر در موقعيت ها و شرايط اجتماعي وسياسي خاص، از بين شخصيت هاي اسطوره اي و تاريخي، شخصيتي را بر مي گزيند و دل مشغولي ها و افكار خود را از زبان او بيان مي كند. زماني كه بيان بعضي از واقعيت هاي جامعه ايجاد خطر مي كند، شاعر با به كارگيري تكنيك نقاب خود را از خطرات احتمالي مي رهاند.