زمينه هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي ظهورِ رضا براهني

اكثر آثار براهني پيوند خورده با فضاي سياسي، اجتماعي ايران است. براهني پيش از انقلاب مجموعۀ سه جلدي طلا در مس را نوشت كه در آن از گفتمان تعهد در شعر دفاع كرد. گفتمان تعهد در آثار براهني بيشتر متعلق به پيش از انقلاب است كه فضاي مبارزۀ سياسي در جريان بود و براهني نيز شعر را فارغ از آن نمي‌دانست. هر چند براهني در هيچ دوره‌اي شعر صرفاً ايدئولوژيك و سياسي را مد نظر ندارد و هيچ وقت از همراهي كردن شعر با مرام و مسلكي خاص دفاع نكرده‌است. پس از انقلاب همراه با ايدئولوژيك شدن فضاي فرهنگي، براهني به نقد وضعيت شعر و نقد پرداخت و فضاي آن را فضايي مرده قلمداد كرد كه تنها به شيوع اشعار ايدئولوژيك، دامن مي‌زند و راه رشد ادبيات مستقل و واقعي را مسدود مي‌كند. در دهۀ هفتاد براهني با طرح نظريۀ «زبانيت» در شعر از گفتمان تعهد فاصله گرفت و به جنبشهاي نوين ادبي توجه كرد. در اين مقاله ارتباط نظريات براهني با فضاي ايدئولوژيك دورانش، در هر دو دوره از فعاليتش، بررسي شده‌است.