بررسي جلوه‌هاي رمانتيسم در شعر رهي معيري

رهي معيّري(1347-1288) از شاعران معاصري است كه زندگي و دورة شاعري او همزمان با تسلط و سيطرة مكتب رمانتيك بر ادب فارسي است و مي‌توان شعر او را از منظر و ديدگاه اين مكتب مورد نقد و بررسي قرار داد چرا كه ديوان شعري او سرشار از مفاهيمي چون؛ توجه به طبيعت، عشق، بيان احساسات دروني، تخيل، حسرت بر ايام گذشته(نوستالوژي) و... است كه هر كدام از اين درونمايه‌ها از مشخصه‌هاي مكتب رمانتيك است. رهي معيري در اشعارش پيش از آنكه بر مباني معقول و خرد گرايي تكيه كند به خواسته‌هاي دروني و خردگريزي گرايش دارد و به ديگر سخن تخيل، اميد و آرزو را جانشين حقيقت مي‌سازد هنر خود را به مبالغه مي‌آميزد از اين رو مي‌توان اشعار او را در زمرة آثار رمانتيك ايران به شمار آورد. بنابراين نوشتار حاضر برآن است تا با روش تحليلي-توصيفي بازتاب شاخص‌هاي اين مكتب را در اشعار رهي معيري بررسي و تحليل كند.