شگردهاي بيان نوستالژي در شعر حسين پناهي

حسين پناهي را به واسطۀ مجموعه اشعار متعددي كه با تيراژهاي بالا از وي به چاپ رسيده مي توان از شاعران مطرح معاصر دانست. به سبب ويژگي هاي خاص شاعر ، ازجمله حضور در رسانه هاي تصويري و همچنين برخي ويژگي هاي خود اشعار ، باعث شده اين مجموعه آثار كه از مقبوليت قابل توجهي در ميان عامه مردم برخوردار شود. براي انجام اين تحقيق ده مجموعه شعر اين شاعر به طور كامل مورد بررسي قرار گرفته است و اشعاري كه داراي بن مايه هاي نوستالژيك بوده اند استخراج شده و سپس به تحليل و بررسي و طبقه بندي اين عناصر و چگونگي حضور آنها در شعر پرداخته ايم و از اين راستا ضعف وقدرت شاعري وي در بيان اين مفاهيم مورد تحليل قرار گرفته است. براين اساس نوستالژي بازگشت به گذشته پر بسامد ترين مفهوم نوستالژيك در اشعار حسين پناهي است كه در هيئت اشعاري خاطره گونه و گزارشگرانه عرضه شده است. توجه و علاقه به هرچه مربوط به روستا و زندگي ساده اقوام روستانشين است و به دنبال آن دوري از مظاهر تمدن و صنعت و مانند اين از ديگر مفاهيم پربسامد در شعر حسين پناهي است. دراين پژوهش همچنين ساختمان اشعار و بررسي ساختاري آنها با توجه به گونه هاي بيان عناصر نوستالژيك به ويژه در حوزه زباني مورد بررسي قرار گرفته است.