غزل پاره ، ظرفيتي پنهان در قالب هاي شعر فارسي

قالب غزل پاره ، غزلِ دو ، سه يا چهار بيتي است كه مي تواند منسجم ترين شمايل غزل فارسي باشد. در ميان قالب هاي سنتي ، غزل ، همواره محبوب و معمول بوده است. غزل پاره نيز با آنكه موجوديتش توسط شاعران سنتي سرا قابل انكار نبوده اما هيچگاه مورد توجه جدي قرار نگرفته و نام و نشاني در ادبيات فارسي نداشته است ، چراكه پيشتر چنين ضرورتي وجود نداشته است . امروزه تمايل به كوتاه نويسي و مختصر خواني بيش از پيش محسوس است. قالب غزل فارسي در بطن خويش ظرفيتي پنهان براي رفع اين نياز دارد كه تقريبا دست نخورده باقي مانده است. ظهور غزل پاره در ميان قالب هاي شعر فارسي ، از نيازهاي غزل امروز است كه مي تواند راه گشاي بسياري از شاعران سنتي سرا باشد.