بررسي نقش و بسامد روش تغيير ساختار در ترجمه : پژوهش موردي كتاب طاعون آلبر كامو به ترجمه ي رضا سيدحسيني

يكي از نظريه هاي مهم ترجمه، نظريه ي سبك شناسي تطبيقي است كه توسط ژان پل وينه و ژان داربلنه ارائه شده است. در اين -نظريه، به هفت روش در ترجمه اشاره شده است كه عبارتند از: عاريت، گرته برداري، ترجمه ي لفظ گرا، تغيير ساختار، تغيير بيان،تعادل و اقتباس كه هركدام متناسب با شرايط، توسط مترجم به كار گرفته مي شوند. در اين ميان، تغيير ساختار از اهميت ويژه ايبرخوردار است. بر اساس اين روش، يك معناي واحد را مي توان با ساختارهاي متفاوت در دو زبان بيان نمود. براي مثال ساختارفعلي مي تواند به ساختار اسمي تبديل شود و ... كه گاه اين تغييرات اجباري و گاه اختياري هستند. پيكره ي تحقيق ما كتاب طاعون آلبر كامو با ترجمه ي رضا سيدحسيني است. از آن جايي كه سيد حسيني مترجمي لفظ گرا است و تغيير ساختار در نزد اين دست از مترجمان ظهور بيشتري دارد، ترجمه ي وي را انتخاب نموديم. . در اين كتاب، به موارد متعددي از تغيير ساختار برخورديم كه در برخي موارد تفاوت هاي زباني بين زبان مبدأ و مقصد، تغيير اجباري را سبب شده و گاهي نيز به دلايل زيبايي شناختي و بيان بهتر، توسط شخص مترجم به اختيار اتخاذ شده است. اين واكاوي نمايانگر اين موضوع است كه تغيير ساختار يكي از مهم ترين و پركاربرد ترين روش هاي نظريه ي سبك شناسي تطبيقي در كنش ترجمه است.