آسيب شناسي ترجمه متون نمايشي بررسي ترجمه دو اثر يونسكو: كرگدن و مردي با چمدانهايش

اين پژوهش با نگاهي به نقش ترجمه در قلمرو ادبيات نمايشي با رويكردي ميان رشته اي ميان ترجمه و هنر به آسيب شناسي ترجمه متون نمايشي مي پردازد. ديدگاههاي مختلفي در ترجمه متون نمايشي وجود دارد، مترجم مي تواند متن نمايشننامه را به مثابه يك متن ادبي براي خواننده ترجمه كند و يا در ترجمه به جنبه اجرايي بودن متن نمايشني دقت داشنته باشند. به عبارت ديگر مخاطب مترجم يا خواننده يا تماشاچي مي باشد. مترجم يا سبك و فرهنگ نويسنده اصلي را حفظ مي كنند، هدف او حفظ عناصر متني و فرهنگ زبان مبدا مي باشد يا ترجمه اي آزاد ارائه مني دهند و انديشه او انتقال پيام و ايجاد ارتباط روشن و صريح با تماشاچي است، مترجم در اين صورت به آهنگ كلام و فرهنگ جامعه مقصد توجه دارد. در اين حوزه پرسش ها و نكات قابل توجهي توسط نظريه پردازان مطرح شده است. در اين پژوهش به بررسي ترجمه فارسي دو نمايشنامه اثر يونسكو، نمايشنامه نويس فرانسوي رومانيايي تبار قرن بيستم، مي پردازيم. بررسي اين دو ديدگاه در ترجمه - نمايشنامه كرگدن و نمايشنامه مردي با چمدانهايش از دو مترجم جلال آم احمد و كاميابي مسك مورد بررسي قرار خواهند گرفت. هدف از بررسي ترجمه اين نمايشنامه ها، پاسخ به اين سوال مي باشد كه آيا اين مترجمان در ترجمه خود به اجرايي بودن اين متون، توجه نشان داده اند يا خير؟ فرهنگ جامهه مقصد و مبدا در ترجمه متون نمايشي چه جايگاهي دارد؟