بررسي تطبيقي دو ترجمه انگليسي شاكر و صفارزاده از سوره مباركه لقمان

تأثير مستقيم ترجمه انگليسي در فهم صحيح قرآن، خصوصاً براي ناآشنايان به زبان عربي كه ناچار به استفاده از ترجمه اند، بديهي است. از يك منظر، دقت و امانت در ترجمه الفاظ قرآني و رَوائي، واز طرف ديگر، ترجمه اي كه معنا و مقصود آفريننده كلمات را با همه زيبايي ها و اسلوبهاي بلاغي به خوبي القاء كند، اهميت دارد. از اين رو، ضرورت نقد ترجمه هاي موجود جهت آشكار نمودن نقاط ضعف و قوت بيش از پيش آشكار مي گردد. اگر چه مطالعات تطبيقي ترجمه از بعضي سور قرآن به شكل محدود انجام گرديده، اما در اين مقاله سعي بر آنست مقايسه اي بين ترجمه هاي انگليسي قرآن شاكر و صفارزاده در برخي آيات سوره لقمان شود و اختلافات آنها را به منظور تشخيص لغزشها و تصحيح آن و در ادامه گزينش ترجمه صحيح تر مد نظر قرار دهد. در اين نوشتار كه مقاله اي توصيفي تحليلي است به اين نتايج دست يافته كه معيار ترجمه شاكر، ترجمه اي واژه به واژه با -عبارات كوتاه و تحت اللفظي و مقيد به متن مي باشد كه در جاي خود داراي مزايايي است، اما در مقابل، معيار صفارزاده در ترجمه، بهره مندي از مفاهيم تفسيري، تأكيد بر قواعد ساختاري، نشانه هاي سجاوندي و بكارگيري سبك بياني، جديد بوده، معاني آيات را در بسياري از موارد روان تر در ترجمه اش به خواننده القاء مي نمايد.