بررسي و مقايسه تحليل استاتيكي و لرزه ‎اي تونل به روش المان محدود (مطالعه موردي : تونل متروي شيراز)

در بين وسايل حمل و نقل عمومي، شبكه‎ي قطار شهري، جايگاه ويژه‎اي دارد. احداث مترو به روش سطحي هزينه كمتري دارد؛ اما به دليل افزايش تراكم سطحي، تردد خودروها و كمبود فضا، خطوط مترو بيشتر به صورت زيرزميني ساخته مي‎شوند. اجراي بهينه و تامين ايمني اينگونه فضاهاي زيرزميني در هنگام ساخت و پايداري دراز مدت آنها از جمله عواملي است كه بايد توسط طراحان سازه‎هاي زيرزميني مورد توجه قرار گيرد. در سازه‎هاي زيرزميني نظير تونل‎ها طراحي و تحليل‎ها بر مبناي نگرشي انجام مي‏گيرد كه ملاك اصلي آن تغيير شكل تونل و زمين است؛ زيرا پاسخ لرزه‎اي آنها به تغيير شكل‎هاي تحميلي زمين بسيار حساس است. هدف از اين تحقيق، بررسي و مقايسه تحليل استاتيكي و لرزه ‎اي تونل متروي شيراز است. اين كار با استفاده از نرم افزار پلكسيس دوبعدي انجام شده است. براي صحت سنجي، تونل متروي دهلي هندوستان مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان دادند كه مقدار حداكثر جابجايي، در حالت لرزه‎اي، نسبت به حالت استاتيكي، 395 درصد افزايش يافته و جابجايي عمودي در حالت لرزه‎اي، منفي 195 درصد نسبت به حالت استاتيكي افزايش يافت. خاك، به سمت بالا جابجا شد. همچنين در اثناي زلزله، تنش موثر اصلي، 6 درصد كاهش يافت.