اصولي راهبردي در ساختارهاي صفر انرژي، خوانشي از دريچه پايداري

همانطور كه تكنولوژي پيشرفت مي كند معماري بايد به سمت تجربه بيشتر و بهتر از بهره گيري از طبيعت برود بنابراين زندگي روزمره هم بايد همينطور پر بار تر شود. با دوباره تعريف كردن اصول معماري فقط يك سرپناه بودن به همسايگي با طبيعت اين هدف انجام مي پذيرد. معماري اكنون تبديل به يك تجربه خاص روزانه زيبا مثل طبيعت شده است. با نور خورشيد تغيير مي كند، سايه مي گيرد و با باد تغيير مي كند. ما تصور مي كنيم اين نوع طراحي باعث اتفاق افتادن فعاليت ها و تجربيات بسيار بيشتري در زندگي روزمره با نزديك بودن مردم به طبيعت مي شود. حتي در محيط شهري. در اواخر دهه 1960 و اوايل 1970 نظريه معماري با داعيه‌هاي جديد پديد آمد كه از دل اين نهضت و در طول مسير آن نظريه (پسامدرن) شاخص ترين معماران به ظاهر انقلابي را همراه خود ساخت، اين نظريه در شكل خود، اصولي چون تاريخ گرايي، احياي مستقيم و مردمي، سنت گرايي، بوم گرايي، مفهوم گرايي، استعاره و مابعد الطبيعه را پذيرفت. در چند دهه اخير نظريه معماري پايدار پيش كشيده شد. تغييراتي كه با توجه به معيارهاي زيست اقليمي و پايداري پديد مي‌آيند، هر روز اهميت بيشتري مي يابند. رويكرد صفر انرژي بودن در معماري را مي توان به تصور و طراحي ساخت و ساز هاي آينده تعبير كرد، آن هم نه تنها با پايداري فيزيكي ساختمان، بلكه با پايداري و حفظ سياره و منابع انرژي. به نظر مي رسد كه پايداري را بر پايه الگويي تصور كرد كه در آن مواد و منابع در دسترس، بيش از هدر دادن يا ناديده گرفتن شان، با كارايي بيشتري به كار گرفته شوند. صفر انرژي بودن تصديقي است بر روابط معماري و فعاليت هاي وجودي حيات آدمي، سياست جوامع و رويدادها، واقعيت ها و مرجعيت ها، و چيزي به همان اندازه مقاومت مردان و زنان و نهضت هاي اجتماعي در برابر جريان هايي كه اين وقايع را ناديده مي گيرند. اين مقاله كيفي كه به روش تحقيق توصيفي- تحليلي با ابزار كتبخانه و منابع مكتوب، ابتدا به بررسي پايداري و ساختمانهاي صفر انرژي مي پردازد و با ارائه مراحل سه گانه اي براي ساختمان هاي صفر انرژي به ارائه پيشنهاداتي همچون صرفه جويي در منابع، تصميم بر اساس چرخه حياط ساختمان، طراحي انساني، هوشمندي از مديريت تا مصالح و ... مي پردازد