بررسي واژه «حزن» از منظر قرآن كريم وروانشناسي

حزن وغم واكنشي طبيعي به ضايعات هيجاني،ذهني،اجتماعي،جسمي وروحي مي باشد وهمه افراد در طول زندگي خويش،در زمانهاي خاصي آن را تجربه كرده اند.غم بيماري نيست ولي مي تواند به بيماري تبديل شود.هنگامي كه فردي احساس غم وناراحتي مي كند،سطح مواد شيميايي مغز افزايش مي يابد و اين امر باعث ايجاد پريشاني در وي مي گردد.هدف از انجام اين مقاله بررسي ويژگيهاي معنايي،منشأ،عوامل ايجادكننده،آثاروعوامل رفع حزن وغم از منظر قرآن كريم وعلم روانشناسي مي باشد ودر اين زمينه به نتايج مطلوبي رسيده است.در اين مطالعه روشن مي گردد وجود حزن وغم درقرآن وعلم روانشناسي به اثبات رسيده وهردو منبع جهت برطرف كردن ودرمان آن راهكارهايي را ارائه نموده اند. حزن وغم مي تواند علل مادي يا معنوي داشته باشد.قرآن كريم خاطر نشان مي سازد هرگونه معالجه ،رفع نگراني وتأثيردارويي، تنها با اراده ومشيت الهي موثر واقع مي شودوتنها ياد خداست كه مايه آرامش دلهاست. در حاليكه علم روانشناسي با كمك يافته هاي علمي،تحقيقي وتجربي سعي در درمان حزن وغم دارد.نتايج مطالعات نشان مي دهددردرمان و برخورد باحزن وغم نمي توان تنها به اطلاعات روانشناسي اكتفا نمودوآنچه در تعاليم اسلامي به ويژه قرآن كريم آمده است ناديده گرفت. شفاي تمام دردهادرقرآن است.علم روانشناسي دركنارقرآن كريم وتلفيق با آن،ايمان واقعي به خداوندوقدرت بي انتهايش ورهنمودهاي معصومين (ع)تكميل مي گردد.قرآن خداوند را به عنوان منشأ رفع حزن وغم معرفي مي نمايددر حاليكه در علم روانشناسي تنها به جنبه هاي رواني، دارودرماني و استمداد از راهنمايي هاي متخصصان توجه مي شود.