اقتصاد مقاومتي و امنيت غذايي در شرايط توليد يا تجارت منابع

اقتصاد مقاومتي يا تاب‌آوري اقتصادي مفهومي است كه كشورها در شرايط پساجهاني‌سازي سعي مي‌كنند با توانمند كردن ظرفيت‌هاي صنايع توليد و كشاورزي مانع انتقال بحران‌هاي اقتصادي كشورها به كشور خود شوند. بحث تاب‌آوري اقتصاد پس از بحران سال 2008، در كشورهاي مختلف مطرح شد. به همين دليل كشورهاي جهان تلاش دارند با توانمند كردن خود در زمينه توليد و امنيت غذايي در مقابل آسيب‌هاي جهاني‌سازي و بحران‌هاي خارجي مصون بمانند. اما اينكه اقتصاد مقاومتي در ايران چه جايگاهي دارد، از نظر كارشناسان اقتصاد «اقتصاد مقاومتي» بيشتر يك رويكرد بوده و نظرات متفاوتي پيرامون آن مطرح است كه با توجه به نظام تصميم‌گيري آميخته با بنيان‌هاي مختلف سياسي فاقد فلسفه اقتصادي روشن و شفاف مي‌باشد. چرا كه نهادهاي مستقر در نظام كشور، به جاي مديريت منايع در امور توليد و رفاه بهزيستي مردم با بالابردن هزينه توليد، تجارت منابع‌طبيعي را در روستاها نهادينه كردند. بنابراين يكي از پيش‌نيازهاي مقاوم كردن اقتصاد مقاومتي و امنيت غذايي كاهش هزينه توليد و تسهيل استفاده بهينه از منابع در روستاهاي كشور است.