تمرين هوازي و هواي آلوده به ذرات كربن سياه بر بيان ژنMIF در بافتهاي هيپوكمپ و قشر قدامي مغز موش هاي صحرايي نر

مقدمه: بررسي مطالعات مختلف حاكي از آن است كه قرارگيري طولاني مدت در معرض آلودگي هوا بر سيستم عصبي مركزي تأثيرگذار بوده و منجر به التهاب و تخريب عصبي مي‌گردد. با توجه به تأثيرات ضد التهابي تمرينات ورزشي، هنوز مطالعه دقيقي در رابطه با اثرات تمرينات هوازي بر عوامل التهاب عصبي ناشي از آلودگي صورت نگرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين هوازي و هواي آلوده به ذرات كربن سياه بر بيان ژن فاكتور بازدارنده مهاجرت ماكروفاژي (MIF) در هيپوكمپ و قشر قدامي مغز موش هاي صحرايي نر بود. روش شناسي: 24 سر موش صحرايي نر ويستار به طور تصادفي در چهار گروه الف) كنترل ب) آلودگي ج) تمرين و د) تمرين- آلودگي قرار گرفتند. از دستگاه تزريق ذرات و اتاقك به منظور قرارگيري حيوانات در معرض ذرات كربن سياه با قطر كمتر از 10 ميكرون استفاده شد. برنامه تمرين هوازي با 50 درصد سرعت بيشينه هر گروه، به مدت 4 هفته انجام شده و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني و قرارگيري در معرض ذرات كربن سياه حيوانات قرباني شدند. با استفاده از روش Real time-Pcr بيان ژن MIF در بافت هاي هيپوكمپ و قشر قدامي مغز موش ها مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت تعيين معنادار بودن تاثير تمرين و آلودگي از تحليل واريانس دو طرفه استفاده گرديد. نتايج: هواي آلوده منجر به افزايش معني‌دار بيان MIF mRNA در بافت هيپوكمپ (0.003=P) شد ولي در گروه هاي تمرين و تمرين- آلودگي تفاوت معني داري مشاهده نشد. با اين وجود نتايج اين تحقيق نشان داد كه ميزان بيان اين ژن در گروه هاي تمرين و آلودگي- تمرين كمتر از گروه آلودگي بود. بحث و نتيجه گيري: بررسي تحقيقات نشان مي‌دهد MIF نقش شناخته شده‌اي در چندين شرايط التهابي CNSاز جمله بيماري MS، آلزايمر، افسردگي، سكته هاي مغزي و رشد تومور در سيستم عصبي مركزي دارد. در نتيجه مهار فعاليت MIF مي تواند به عنوان يك استراتژي درماني براي بيماريهاي التهاب عصبي در نظر گرفته شود. بنابراين به نظر مي رسد تمرين مي تواند با كاهش MIF در مغز اثرات التهاب عصبي ناشي از آلودگي را تعديل كند.