تاثير يك دوره تمرين ورزشي شنا بر بيان منتخبي از ژن هاي التهابي و استرسي در بافت ريه رت هاي ويستار

زمينه و هدف: فعاليت ورزشي يكي از عوامل موثر در پيشگيري از بروز بسياري از انواع بيماري هاست. با توجه به افزايش چشمگير اختلالات ريوي در دهه هاي اخير و نقش التهاب و استرس سلولي در بروز اين بيماري ها، هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين شنا بر بيان برخي ژن هاي التهابي و استرسي در بافت ريه رت هاي ويستار بود. مواد و روش ها: تعداد ۲۰ سر رت ويستار با محدوده وزني 23±102 گرم بطور تصادفي به 2 گروه كنترل (10=n) و تمرين شنا (10=n) تقسيم شدند. پروتكل تمرين شامل ۳ ماه تمرين شنا (5روز در هفته) بود كه از 25 دقيقه در هفته اول ( اضافه بار 4 ليتر در دقيقه) به 60 دقيقه (اضافه بار 10 ليتر در دقيقه) در هفته انتهايي رسيد. نمونه برداري بافتي ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه تمريني انجام شد و بيان ژن هاي عامل نكروز تومور (TNF-α)، عامل هسته اي كاپا بي (NF-κB)، سيرتوئين ۱ (Sirt1) و پروتئين سرچنگالي ۳O (FoxO3a) در بافت ريه رت ها با استفاده از تكنيك Real time-PCR بررسي شد. براي بررسي طبيعي بودن توزيع داده ها از آزمون K-S و براي مقايسه بين گروهي از آزمون تي مستقل استفاده شد (۰۵/ ۰ α). يافته ها: نتايج نشان داد ۱2 هفته تمرين باعث كاهش معنادار بيان ژن هاي TNF-α (0.0001=P) و NF-κB (p=0.001) و افزايش معنادار بيان ژن Sirt1 در بافت ريه شد (p=0.001). نتيجه گيري: با توجه به نقش TNF-α و NF-κB در رونويسي آبشاري از سايتوكاين ها و كموكاين هاي پيش التهابي و در نتيجه شروع پاسخ هاي التهابي، به نظر مي رسد كاهش اين عوامل مي تواند با كاهش التهاب، خطر ابتلا به اختلالات ريوي را كاهش دهد. از سوي ديگر، با در نظر گرفتن نقش Sirt1 در افزايش مقاومت سلول در برابر استرس و ترميم دزوكسي ريبونوكلئيك اسيد افزايش بيان اين عامل در اثر تمرين شنا مي تواند افزايش مقاومت سلول در برابر عوامل آسيب رسان و كاهش احتمال ابتلا به اختلالات ريوي را به همراه داشته باشد.