تأثير 8 هفته تمرينات تركيبي مقاومتي و استقامتي به همراه محدوديت كالري بر سطوح سرمي آديپونكتين و شاخص مقاومت به انسولين زنان يائسه چاق

مقدمه: مصرف غذاهاي پرچرب و روش زندگي كم¬تحرك به عنوان عوامل اصلي چاقي سبب شيوع گستردۀ آن درسطح جهاني شده اند. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر 8 هفته تمرينات تركيبي استقامتي و مقاومتي با ترتيبهاي متفاوت و به همراه محدوديت كالري بر سطوح سرمي اديپونكيتن و شاخص مقاومت به انسولين زنان يائسه چاق مي¬باشد. مواد و روش¬ها: 49 نفر از زنان يائسه چاق به طور تصادفي در 4 گروه شامل: دو گروه تمرينات مقاومتي-استقامتي به همراه محدوديت كالري و بدون محدوديت، و دو گروه تمرينات استقامتي- مقاومتي به همراه محدوديت كالري و بدون محدوديت قرار گرفتند. همه گروهها بمدت 8هفته، هفته¬اي 3جلسه و هرجلسه حدودا 45دقيقه در برنامه تمريني شركت كردند. تمرينات مقاومتي باشدت 60 – 40 درصد1RM ، و تمرينات استقامتي باشدت 50-60 درصد 〖HR〗_max بود. برنامه غذايي گروه¬هاي بامحدوديت كالري شامل كسر 500كيلوكالري از كميت مواد غذايي بود. يافته¬ها: نتايج نشان داد درهمه گروه¬ها كاهش معنا¬دار انسولين و مقاومت انسوليني و عدم تغيير معنادار گلوكز در مقايسه با مقادير پيش از تمرينشان مشاهده مي¬شود. اما ميزان اديپونكيتن تنها در گروه¬هاي داراي محدوديت كالري افزايش معني¬دار داشت. همچنين هشت هفته تمرينات تركيبي در گروه¬هاي با محدوديت كالري در مقايسه با گروه¬هاي كنترلشان (گروه¬هاي بدون محدوديت كالري) تأثير معنا داري بر غلظت آديپونكتين زنان داشت اما تاثير آن بر شاخص مقاومت به انسولين متفاوت بود.. بعلاوه، پس از هشت هفته، بين شاخص مقاومت انسوليني 4 گروه¬ اختلاف معني¬داري مشاهده نشد در حاليكه بين آديپونكتين گروه¬ها اختلاف معنا¬داري بود. نتايج همچنين نشان داد تغيير ترتيب تمرينات استقامتي و مقاومتي تأثيري بر ميزان اديپونكتين نداشته ولي بر تغييرات مقاومت به انسولين اثرگذار است. نتيجه¬گيري: تمرينات ورزشي نميتواند به تنهايي غلظت آديپونكتين خون را افزايش دهد. از تركيب تمرينات استقامتي و مقاومتي به همراه محدوديت كالري مي¬توان براي جلوگيري و درمان چاقي و اختلال¬هاي متابوليك در زنان يائسه چاق بهره برد.