تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر تغيرات كارديوتروپين 1 و پروفايل ليپيدي موش هاي صحرايي نر

مقدمه: كارديوتروپين يك سا يتوكين ناشي از استرس است كه در زمان پاسخ به فشارهاي مضر از سلول ها ترشح مي شود كارديوتروپين توسط تعدادي از عوامل استرسي در سلول هاي ميوسيت و غيرميوسيتي ترشح مي شود. اين عوامل شامل اتساع مكا نيكي، نوروهورمون هايي مثل آنژيوتانسين ، نورا پي نفر ين و عامل رشد فيبروبلاس تي – ٢،عوامل متابو ليكي از جمله انسو لين و گلوكز و فشار هيپوكسيك مي باشد(2،1). هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر تغيرات كاريوتروپين 1 و پروفايل ليپيدي موش هاي صحرايي نر بود. روششناسي: در اين مطالعه 16 موش صحرايي نر در دو گروه تمرين و كنترل تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل 8 هفته تمرين هوازي روي نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 30 دقيقه و 22 متر در دقيقه و شيب 5 درصد)بود(2). پس از 8 هفته تمرين هوازي كارديوتروپين 1 و پروفايل ليپيدي اندازه گيري شد. داده¬ها با روش آماري تي , وابسته و مستقل با استفاده از نرم افزار spss با سطح معني داري 5%gt;p تحليل شد.. نتايج: طبق نتايج بدست آمده مشخص گرديد تفاوت معني داري در سطح كارديوتروپين وجود دارد و ميزان كارديوتروپين در گروه تمريني نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري را نشان داد.همچنين پروفايل ليپيدي در گروه تمرين بعد از مداخل ه ي تمريني بهبود داشته است. بحث و نتيجهگيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه فعاليت هاي ورزشي با تاثير مثبت بر عملكرد قلب ميتواند به طور بالقوه اي اختلال عملكرد هاي قلب را تقليل دهد و همچنين تاسخ به ترشخات كارديوتروپين به شدت و مدت تمرين نيز بستگي دارد.