تحليل روند عرضه دانش آموختگان رشته تربيت بدني و علوم ورزشي به بازار كار

مقدمه: قرار گرفتن در مسير رشد و توسعه ورزشي، همواره به عنوان يكي از دغدغه هاي اساسي براي كشورهاي در حال توسعه مطرح بوده است. اشتغال و بيكاري نيروي انساني، يكي از مهمترين مسائل جوامع انساني معاصر است، بيكاري دانش آموختگان آموزش عالي كشور كه مهمترين بخش سرمايه انساني به شمار مي آيد، طبعاً داراي آثار و پيامدهاي پيچيده تر و زيان بارتري در حيات اجتماعي كشور است. در دهه هاي حاضر يكي از بزرگترين چالش ها و يكي از مهمترين مشكلات براي نيروي انساني تحصيل كرده ورزش كشور مسئله اشتغال است. از اين رو هدف پژوهش حاضر تحليل روند ورود و عرضه دانش آموختگان رشته تربيت بدني و علوم ورزشي به بازار كار مي باشد روششناسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي محسوب مي شود كه از روش اقتصادسنجي و مدل حداقل مربعات معمولي (OLS) استفاده شده و اطلاعات مورد نياز آن از سازمان مديريت و برنامه ريزي، وزارت ورزش و جوانان، مركز آمار ايران، مركز پژوهش و برنامهريزي وزارت علوم، سازمان تجاري سازي فناوري و اشتغال دانش‌آموختگان جهاد دانشگاهي، مركز آمار و اطلاعات راهبردي وزارت تعاون كار و رفاه اجتماعي و مطالعات تفصيلي دادههاي سايت‌ها و كتاب‌ها و مجلات جمع آوري شده است. نتايج: نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه از نظر نسبت جنسيتي دانش آموختگان تربيت بدني و علوم ورزشي در اين 10 سال تقريبا از نسبت متوازني برخوردار هستند. از نظر مقطع فارغ التحصيلي مقطع كارشناسي با فاصله زيادي بيشترين فراواني دانش-آموختگان را شامل مي شود و بعد از آن كارداني و كارشناسي و سپس دكتري قرار دارد. از منظر نوع دانشگاه دانشگاه هاي سراسري در اين 10 سال روند رشد يكسان و معقولي داشته اند، اين در حالي است كه دانشگاه آزاد با رشد بسيار زياد و چشم گيري نسبت به ديگر دانشگاه ها از نظر كميت تربيت دانشجويان اين رشته، با فاصله زيادي در جايگاه نخست از نظر تعداد دانش آموختگان تربيت شده در اين 10 سال قرار دارد. همچنين نتايج حاصل از پيش بيني 10 سال آينده دانش-آموختگان تربيت بدني و علوم ورزشي نشان داد كه در صورت ثابت بودن شرايط ديگر، به ازاي هر درصد افزايش در تعداد اعضاي هيأت علمي هاي دانشگاه هاي كشور، به ميزان 22/ 3 درصد بر تعداد دانش آموختگان رشته تربيت بدني علوم ورزشي در سال هاي آتي افزوده خواهد شد؛ همچنين به ازاي هر درصد افزايش در تعداد فارغ التحصيلان مقطع پيش دانشگاهي، به ميزان 23 /4 درصد بر تعداد دانش آموختگان تربيت بدني و علوم ورزشي، با مفروضات و شرايط فعلي در سال هاي آتي افزوده خواهد شد. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق مي تواند مبنايي براي تصميم گيري، سياست گذاري و برنامه ريزي هاي كلان ورزش كشور به منظور مداخله درزمينه اشتغال دانش آموختگان تربيت بدني و علوم ورزشي باشد.