تعيين عوامل موثر سطح رفتاري توسعه ورزش همگاني

مقدمه: يكي از چالش هاي پيش روي توسعه حوزه ورزش هاي تفريحي يا همان اجرايي شدن سياست ورزش براي همه، ايجاد فرصت هاي مطلوب ورزشي دردسترس، متنوع، ارزان و ايمن براي تمام آحاد جامعه است. تحقيقات زيادي به شناسايي عوامل و راهكارهاي توسعه اين حوزه از ورزش پرداخته اند روش تحقيق: تحقيق حاضر به لحاظ ماهيت و محتواي كاري، توصيفي و از نوع پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل اساتيد و اعضاي هيئت علمي دانشكده هاي تربيت بدني و مديران و كارشناسان تربيت بدني دانشگاه هاي دولتي كشور است كه در مجموع تعداد آنها برابر با 450 نفرمي باشد. با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه‌ 219 نفر به دست آمد. نمونه‌گيري به صورت طبقه‌اي تصادفي متناسب با حجم انجام گرديد. براي جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز تحقيق، از پرسشنامه محقق ساخته22 گويه‌اي بر پايه مقياس پنج رتبه‌اي ليكرت استفاده شده است. براي پي بردن به روايي پرسش‌نامه، از روايي محتوا و روايي سازه و جهت بررسي پايايي پرسشنامه، از آلفاي كرونباخ استفاده شد. براي آزمون مدل تحقيق از تحليل عاملي تاييدي مرتبه دوم استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و Amos نسخه 21 مورد تحليل قرار گرفت. نتايج : يافته‌ها نشان داد كه مدل پيشنهادي سطح رفتاري ورزش همگاني دانشگاه‌هاي دولتي ايران براي نتيجه‌گيري در مورد روابط متغيرها از برازش و اعتبار كافي برخوردار است. عوامل جمعيتي، عوامل روانشناختي، عوامل رفتاري و عوامل ساختاري بر سطح رفتاري توسعه ورزش همگاني دانشگاه‌هاي دولتي تاثير مثبت معني‌داري دارند. از لحاظ شدت تاثير نيز به ترتيب عوامل ساختاري، عوامل رفتاري، عوامل روانشناختي و عوامل جمعيتي قرار دارند. بنابراين سطح رفتاري توسعه ورزش همگاني را مي‌توان بر اساس يك مدل كلي ترسيم كرد. بحث و نتيجه گيري: داشتن سلامت جسماني ،زمان كافي، شاغل بودن، مهارت ورزشي، اگاهي از برنامه هاي ورزشي از عوامل موثر در فعاليت بدني است. بنابراين اولويت مولفه ساختاري قابل توجيه است، چرا كه مطابق يافته هاي مطالعات قبلي، مولفه هاي ساختاري در گرايش افراد به ورزش همگاني بيشتر از ديگر عوامل اثرگذار هستند، كه در تحقيقات صفاري(1391) و منافي(1394) نيز اولويت با متغير ساختاري بوده است.