بررسي تاثير فعاليت هاي بدني بر مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان و تعيين نقش جنسيت در آن

مقدمه: كودكان و نوجوانان از طريق كسب مهارت هاي اجتماعي مهمي نظير همكاري ، سازش ، ارتباط و دوست يابي به درون گروه همسالان خود راه يافته و پايه و اساس زندگي اجتماعي را تشكيل مي دهند. كودكاني كه مهارت هاي اجتماعي كافي كسب كرده اند در ايجاد ارتباط با همسالان و يادگيري در محيط هاي آموزشي موفق تر از كودكاني هستند كه فاقد اين مهارت مي باشند روش شناسي: نوع تحقيق كاربردي و از نظر روش توصيفي-پيمايشي از نوع علي مقايسه اي است. جامعه آماري تحقيق حاضر را كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان نقده كه در سال تحصيلي 94-93 مشغول به تحصيل بودند كه جمع كل دانش آموزان برابر با 4096 نفر بود كه از اين تعداد 2113 نفر پسر و 1983 نفر دختر بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعيين شد كه برابر با 351 نفر برآورد گرديد براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي استفاده شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد مهارت هاي اجتماعي(TISS) مي‌باشد. در پژوهش حاضر، بسته به اهداف و سؤالات پژوهش، از روش¬هاي مختلفي براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شده است. به طور كلي در سطح آمار توصيفي از شاخص¬هايي همچون جداول توزيع فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد، و در سطح آمار استنباطي از آزمون k-s ، آزمون تي نمونه هاي مستقل و آزمون آنوا يكراهه استفاده شده است. نتايج: يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه بين مهارت هاي اجتماعي در دانش آموزان ورزشكار (ورزشهاي گروهي و انفرادي) و غير ورزشكار تفاوت معني داري وجود دارد. همچنين مشخص شد كه بين مهارت هاي اجتماعي در دانش آموزان دختر و پسر نيز اختلاف معناداري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: بر اساس آزمون ا فرضيه از تحليل واريانس يكراهه(05/0 p-value≤) مشخص شد كه بين دانش آموزان ورزشكار(گروهي و انفرادي) و دانش آموزان غير ورزشكار از نظر ميزان مهارت هاي اجتماعي تفاوت معناداري وجود دارد. بدين معني كه دانش آموزان ورزشكار گروهي در مقايسه با دانش آموزان ورزشكار انفرادي و دانش آموزان غير ورزشكار از مهارت هاي اجتماعي بالاتري برخوردارند. يافته مذكور با نتايج تحقيق ياقوتي(1379)، نريماني و همكاران(1385) كه نشان دادند مهارت هاي اجتماعي افراد ورزشكار بالاتر از افراد غير ورزشكار است، همخواني دارد. ضمن آنكه مي توان گفت كه فعاليت هاي ورزشي به ويژه ورزش هاي گروهي با رشد خودكارآمدي و افزايش توانمندي هاي ارتباطي دانش آموزان، منجر به رشد مهارت هاي اجتماعي شان مي شود.