مقايسه اثر تمرينات با تخته تعادل و پيلاتس بر تعادل ايستا و پويا در زنان سالمند

مقدمه: با افزايش سن تغييرات زيادي مانند انحرافات وضعيتي، كاهش تعادل و كاهش قدرت در سالمندان رخ ميدهد كه باعث ميشود خطر افتادن در اين افراد افزايش پيدا كند (1). هدف از تحقيق حاضر مقايسه اثر تمرينات با تخته تعادل و پيلاتس بر تعادل ايستا و پويا در زنان سالمند بود. روش شناسي: تحقيق حاضر به صورت پيش آزمون و پس آزمون و از نوع نيمه تجربي بود. بين كليه زنان سالمند شهر اصفهان، تعداد 36 نفر در سه گروه تجربي تمرينات تخته تعادل (14 نفر)، تمرينات پيلاتس (12 نفر) و تركيبي پيلاتس و تعادل (10 نفر) قرار گرفتند. گروه هاي تجربي به مدت 8 هفته پروتكل تركيبي مربوط به خود را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمريني، تعادل ايستا و پويا به ترتيب با استفاده از تست لك لك و آزمون برخاستن و رفتن (TUG) اندازه گيري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آنوا با اندازه هاي تكراري و در سطح معناداري 05/0 استفاده شد. نتايج: گروه تجربي تفاوت معني‌داري را در قبل و بعد از مداخله در مورد تعادل ايستا و پويا (05/0gt;P) نشان دادند. مقايسه داده‌هاي بين سه گروه در مورد تعادل ايستا و پويا تفاوت معني‌داري را در قبل و بعد از دوره تمرين نشان داد، به ‌طوري‌ كه ميزان بهبودي در گروه تجربي تمرينات تركيبي بيشتر از دو گروه ديگر بود. بحث و نتيجه گيري: يافته ها بيانگر موثر بودن تمرينات در سه گروه تجربي بود ولي ميزان بهبودي در گروه تجربي تمرينات تركيبي بيشتر از دو گروه ديگر بود، كه با نتايج تحقيق آنا (2015) و حناچي (2009) همخواني دارد. بنابراين مي توان از اين پروتكل به عنوان يك روش توانبخشي مكمل در جهت بهبود تعادل ايستا و پوياي افراد سالمند در مراكز درماني استفاده نمود.