اثر جهت‌دهي وضعيتي بر نوع انگيزش نوجوانان شركت‌كننده در فعاليت‌هاي ورزشي

مقدمه: محيط‌هاي ورزشي بر اساس نتيجه گرايي و تكليف گرايي تقسيم‌بندي مي‌شوند. محيط تكليف گرا به درستي انجام تكليف و عملكرد مي‌پردازد درصورتي‌كه محيط نتيجه گرا به‌درستي انجام تكليف بي‌توجه يا كم توجه است و بيشتر تأكيد بر نتيجه حاصله دارد. اين دو نوع از محيط مي‌تواند بر نوع انگيزش ورزشي نوجوانان اثرگذار باشد. هدف: هدف از اين تحقيق بررسي اثر جهت‌دهي ورزشي بر نوع انگيزش نوجوانان شركت‌كننده در فعاليت‌هاي ورزشي بود. روش تحقيق: اين تحقيق از نوع توصيفي و علي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري اين تحقيق را نوجوانان پسر شركت‌كننده در كلاس‌هاي ورزشي تابستان تشكيل مي‌داد كه از بين آن‌ها 165 نفر مقياس جهت‌دهي وضعيتي و انگيزش ورزشي (مالت و همكاران، 2007) را تكميل كردند. روش آماري اين تحقيق از نوع t همبسته و در سطح معناداري p 0/05 بود. از نرم‌افزار SPSS براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده گرديد. نتايج تحقيق: نتايج تحقيق نشان داد كه در محيط‌هاي نتيجه گرا بين تنظيم‌كننده‌هاي بيروني و نتيجه گرايي ارتباط معناداري وجود دارد و در محيط‌هاي تكليف گرا بين تنظيم آميخته و تنظيم خودپذير و تكليف گرايي ارتباط معناداري وجود دارد. ساير عوامل انگيزشي و نوع جهت‌دهي معنادار نبودند. بحث و نتيجه‌گيري: تقويت سيستم ايمني و حفظ نشاط روحي از مزاياي فعاليت بدني منظم است ( دسي و همكاران، 2005). افراد با انگيزه‌هاي دروني بيشترين پايداري را در فعاليت بدني دارند (ملكي و همكاران، 1390). سوق نوجوان به انگيزه‌هاي دروني براي ادامه فعاليت‌هاي ورزشي در طول عمر از اهميت خاصي براي حفظ سلامت روان‌شناختي و فيزيولوژيكي برخوردار است. محيط‌هاي تكليف گرا با توجه به سوق كودك به انگيزه‌هاي دروني براي محيط‌هاي ورزشي پيشنهاد مي‌شود. در محيط هاي نتيجه گرا به دليل تفاوت هاي فردي احتمال كناره گيري و بي انگيزگي ورزش و در نهايت دوري از مزاياي فعاليت ورزشي وجود دارد.