بررسي رابطه فعاليت بدني با تحليل رفتگي شغلي در كارمندان بانك

مقدمه: يكي از اثرات ورزش، مقابله با فشارها و استرس و كمك به كاهش تحليل رفتگي شغلي مي باشد (رستگار،1384). اين تحليل رفتگي شغلي در كارمندان به دليل حجم زياد كار و تماس هاي مكرر و بيش از حدي كه با ارباب رجوع دارند تا حدودي باعث ايجاد احساسات و نگرش منفي نسبت به خود و ديگران مي شود (كريميان و همكاران، 2012). با توجه به نقش فعاليت هاي ورزشي در كاهش ميزان فرسودگي شغلي و فراواني آن در ميان كارمندان، به همين منظور در اين تحقيق ميزان تحليل رفتگي شغلي در دو گروه كارمندان زن و مرد (فعال و غير فعال) و بررسي ارتباط ورزش و تحليل رفتگي شغلي مورد بررسي قرار گرفت. روش شناسي: روش اين تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي كه اطلاعات آن به روش ميداني گردآوري شده است.اطلاعات مورد نياز تحقيق توسط دو پرسشنامه:الف:پرسشنامه فعاليت بدني،ب:پرسشنامه تحليل رفتگي شغلي.جامعه تحقيق تعداد 500 نفر از كارمندان شهر شيراز در نظر گرفته شد. از آزمون T مستقل به منظور مقايسه ميزان تحليل-رفتگي شغلي دو گروه كارمندان (فعال و غيرفعال) استفاده گرديد. نتايج: نتايج نشان داد ارتباط معني داري بين فعاليت بدني و تحليل رفتگي شغلي در كارمندان بانك وجود دارد، بدين-صورت كه ميزان تحليل رفتگي شغلي در هر سه بعد خستگي عاطفي، مسخ شخصيت و كاهش موفقيت فردي كارمندان بانك ورزشكار، نسبت به همتايان غير ورزشكار خود كمتر مي باشد. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد ميزان خستگي عاطفي و مسخ شخصيت و كاهش موفقيت فردي ورزشكاران كمتر از همنوعان غير ورزشكار خود بود. كمتر بودن ميزان خستگي عاطفي (اصليترين مؤلفه تحليل رفتگي شغلي) كارمندان بانك ورزشكار نسبت به همتايان غير ورزشكار خود، يكي از مهمترين يافته هاي اين تحقيق محسوب مي شود. به طوركلي با توجه به يافته هاي تحقيق مي توان بيان داشت كه اگرچه با ورزش نمي توان تمامي ابعاد تحليل رفتگي را در بين كارمندان بانك كاهش داد، ولي با توجه به اثراتي كه ورزش بر كاهش استرس رواني به عنوان عامل اصلي ايجاد تحليل رفتگي دارد، به نظر مي رسد مي توان ورزش را در كنار ساير روشها پيشنهاد نمود