تاثير 8 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا بر تجمع پلاكت و ميزان فسفوريلاسيون VASPser239 در بيماران عروق كرونر

هدف:هدف از انجام اين تحقيق بررسي تاثير 8 هفته فعاليت تناوبي با شدت بالا بر فعاليت و تجمع و ميزان فسفوريلاسيون VASPser239 پلاكتي در بيماران قلبي-عروقي بود. روش شناسي: به همين منظور تعداد 20 بيمار قلبي CABG و PCI كه از زمان جراحي آنان كمتر از سه ماه گذشته بود به صورت داوطلبانه انتخاب و به دو گروه 10 نفره كنترل و تمرين تناوبي تقسيم شدند. يك هفته پس از اندازه گيري مشخصات آنتروپومتريكي و تعيين اوج اكسيژن مصرفي، آزمودني ها به مدت 8 هفته و هفته اي 3 جلسه در تمرينات تناوبي شركت كردند. طول هر جلسه 40 دقيقه بود كه در جلسه اول شدت 75 به 15 درصد اوج اكسيژن مصرفي بود كه هر دو هفته 5% افزايش يافته و در دو هفته پاياني به شدت 90 به 30 درصد رسيد. گروه كنترل در طول دوره تحقيق فعاليت منظم ورزشي نداشتند. نمونه هاي خوني قبل و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني اخذ شد. نمونه ها براي اندازه گيري تجمع پلاكتي، پي سلكتين و فسفوريلاسيون VASPser239 آناليز شدند. از آزمون تي-مستقل براي تحليل آماري داده ها استفاده شد. نتايج: تجزيه تحليل آماري داده ها كاهش معني داري را در تجمع پلاكتي و بيان پي-سلكتين پلاكت گروه تمرين تناوبي در پاسخ به ADP در مقايسه با گروه كنترل پس از انجام تمرينات تناوبي نشان داد (05/ 0 P). همچنين ميزان فسفوريلاسيون VASPser239 در پاسخ به مهار كننده NO در گروه تمرين تناوبي افزايش معني داري يافت (05/ 0 P). بحث و نتيجه گيري: هشت هفته تمرين تناوبي باعث بهبود فاكتورهاي مرتبط با فعاليت و مهار پلاكت در بيماران عروق كرونر گرديد. به نظر ميرسد بهبود عملكرد پلاكت در پاسخ به تمرينات منظم ناشي از كاهش بيان گيرنده CD62P سطح پلاكتي و افزايش حساسيت پلاكت به نيتريك اكسايد ترشحي از بافت اندوتليال باشد.