مقايسه آثارحركات مقدماتي كششي ايستا، پوياوفعال سازي بالقوه بعدي (PAP) برعملكرد توان بي هوازي، چابكي وتعادل دختران ورزشكار دبستاني

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسي آثار حركات مقدماتي كششي پويا، ايستا و فعالسازي بالقوه بعدي ( PAP) بر عملكرد توان بي هوازي، چابكي و تعادل بود. برخي تحقيقات به بررسي تاثير تمرين هاي پيشرفته دو بر پرش هاي درجا و ميزان قدرت در ورزشكاران استقامتي كار و تعيين رابطه بين خستگي و PAP پرداختند و به اين نتيجه رسيدند كه تمرينات PAP موجب بهبود پرش درجا شده است(1). روش: به اين منظور، تعداد 20 دختر ورزشكار انتخاب شدند و سه پروتكل مختلف گرم كردن را انجام دادند. زمان انجام آزمون براي هر شركت كننده يك هفته بود كه در هر48 ساعت يكي از متغير¬هاي مستقل (كشش ايستا،پويا وPAP) اعمال شد. در هر هفته، هر روز به ترتيب آزمون¬ها به اين صورت كه بعد از حركات مقدماتي آزمون رست،توان انفجاري، تعادل و چابكي اجرا شدند. پس از اطمينان از طبيعي بودن توزيع داده ها (آزمون كولموگراف-اسميرنف) از روش پارامتريك آناليز واريانس با اندازه گيري مكرر براي محاسبه داده ها استفاده شد. يافته‌ها: يافته ها نشان داد PAP برعملكرد توان بي هوازي بيشينه و توان بي هوازي متوسط اثر معني داري داشت. در شاخص خستگي كشش ايستا برعملكرد اثر معني داري داشت در توان انفجاري PAP و پويا بيشترين تاثير را در عملكرد داشتند. در تعادل، كشش ايستا بر عملكرد اثر معني داري داشت .در چابكي نيز هر سه روش و بيشتر كشش ايستا اثر معني داري داشت. نتيجه گيري: در تحقيقي كه توسط تيل و همكاران بر اجراي پرش و دويدن مردان فوتباليست صورت گرفت نتايج نشان داد كه تمرينات PAP هيچ اثري بر اجراي پرش و دويدن ندارد(3). همچنين در تحقيقي ديگر كه اثر حركات كششي ايستا و پويا بر تعادل انجام شد نتايج نشان داد زمان چابكي در مرحله حاد با كشش پويا كاهش معني داري داشته است (2). از يافته هاي اين پژوهش مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه براي افزايش عملكرد توان بي هوازي و چابكي روش PAP بسيار موثرتر است. براي نتيجه مطلوب در عملكرد تعادل و شاخص خستگي مي توان از كشش ايستا استفاده كرد و كشش پويا و PAP بهترين روش براي بهبود عملكرد توان انفجاري محسوب مي شد.