مقايسه روش¬هاي مختلف سرد كردن بر ضربان قلب و ميزان دفع لاكتات خون متعاقب يك فعاليت شديد بيشينه در دانشجويان

مقدمه:هنگام اجراي فعاليت هاي ورزشي، سلول هاي عضلاني تحريك شده و سپس دچار تنش مي شوند، ولي سازگاري اصلي در سلول هنگام برگشت به حالت اوليه به وجود مي آيد. دفع لاكتات بعد از تمرين هم به صورت برگشت به حالت اولية فعال و هم غيرفعال صورت مي¬گيرد كه البته برگشت به حالت اولية فعال در برداشت آن مؤثرتر است(همت¬فر و همكاران،1388). روششناسي:پژوهش حاضر به روش نيمه¬تجربي و از نوع كاربردي بود. جامعه آماري شامل همه¬ دانشجويان پسر دانشگاه چمران اهواز بودند.از بين جامعه آماري 24 نفر كه داراي حداكثر اكسيژن مصرفي 45-35 ليتر بر دقيقه بودند، بصورت تصادفي در 3گروه هشت نفري قرار گرفتند.بعد از انجام فعاليت بيشينه، آزمودنيها برنامه سردكردن10دقيقه¬اي خود را اجرا كردند.جهت تجزيه‌وتحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يكراهه استفاده شد. نتايج:ميزان ضربان قلب آزمودنيها 5دقيقه پس از فعاليت بيشينه در بين سه گروه، تفاوت معني¬داري را نشان نداد، اما بين ميزان ضربان قلب آزمودنيها10دقيقه پس از فعاليت بيشينه در سه گروه، تفاوت معني¬داري وجود داشت و همچنين بين ميزان لاكتات خون آزمودنيها5دقيقه پس از فعاليت بيشينه در سه گروه، تفاوت معني¬داري وجود داشت. بين ميزان لاكتات خون آزمودنيها در10دقيقه پس از فعاليت بيشينه در سه گروه، تفاوت معني¬داري وجود نداشت. همچنين با توجه به آماره (88/17 F=) و سطح معني¬داري (227/0 P=)، بين ميزان لاكتات خون آزمودنيها25 دقيقه پس از فعاليت بيشينه در سه گروه، تفاوت معني¬داري مشاهده نشد. بحث و نتيجهگيري:در پژوهش حاضر شيوه¬هاي مختلف سرد كردن به صورت ميداني و شبيه فعاليتي است كه ورزشكار بايد در پايان مسابقه يا تمرين انجام دهد، در صورتي كه ساير تحقيقات انجام شده در اين زمينه روش¬هاي مختلف سردكردن را به صورت آزمايشگاهي و روي دستگاه نوارگردان يا دوچرخه كارسنج انجام داده¬اند. با توجه به اينكه نتايج اين پژوهش نشان داد سرد كردن نوع اول(5 دقيقه دوي نرم و آهسته+5 دقيقه حركات كششي ايستا) در دفع سريع اسيدلاكتيك مؤثرتر است و همچنين باتوجه به اينكه در فعاليت¬هاي شديد و كوتاه مدت اسيدلاكتيك بيشتري تجمع مي¬يابد، ورزشكاران بايد بلافاصله پس از فعاليت، بدن خود را سرد نمايند و اينكه مدت زمان لازم براي سردكردن بايد بيشتر از5دقيقه باشد.