تاثير هشت هفته تمرينات تركيبي بر ميزان خستگي و تركيب بدن زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس.

مقدمه:مولتي پلاسكلروزيس يك بيماري مزمن،التهابي وتخريب كننده است كه طيف گسترده اي از اثرات منفي بر روي سلامتي، عملكرد جسماني و حركتي فرد دارد.تحقيق حاضر با هدفبررسي تاثير تمرينات تركيبي بر برخي از شاخص هاي عملكرد جسماني و حركتي در زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش¬شناسي:جامعه آماري 16 زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با درجه ناتواني جسماني خفيف تا متوسط (EDSS≤5)بودند كه به شيوه هدفمند به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 45 تا 60 دقيقه تمرينات تركيبي (تمرينات ايروبيك و تمرين با كش تراباند و تمرينات وزن بدن و بند هاي تي آر ايكس) انجامدادند. از آزمون 20 متر راه¬رفتن، 2 دقيقه راه¬رفتن، داينامومتر و داينامومتر دستي به ترتيبجهت اندازه¬گيري سرعت راه¬رفتن،استقامت راه-رفتن، قدرت عضلات چهارسر، قدرت عضلات دست و انگشتان اندازه¬گيري شد.براي تجزيه و تحليل آماري داده¬ها از آزمون¬هاي تي مستقل و تي همبسته استفاده شد. يافته¬ها: نتايج نشان داداستقامت و سرعت راه¬رفتن، قدرت عضله چهار¬سرران و قدرت دست راست و چپ در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل بهبود معني داريداشت(p˂0.05). همچنيندر گروه تمريناستقامت راه¬رفتن، قدرت چهار¬سر¬ران و قدرت دست راست و چپ نسبت به پيش آزمون بهبود معني داري داشت(p˂0.05)، اما قدرت انگشتان دست راست و چپتفاوت معني داري را نشان نداد(P˃0.05). بحث و نتيجه¬گيري: به نظر مي¬رسد تمرينات تركيبي بويژه با كش و تي آر ايكس استفاده شده در اين تحقيق در افزايشعمكرد حركتي و قدرتي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس تاثير¬مثبتي داشته است و با توجه به شرايط بيماران اين نوع تمرين تركيبي با ايجاد تنوع، كاربردي و ايمن بودن نقش بسزايي در بهبود عملكرد جسماني و حركتي بيماران مولتيپل اسكلروزيس مي تواند داشته باشد.