بررسي تعداد جلسات وشدت هاي مختلف تمرينات بي هوازي بر برخي فاكتورهاي آمادگي جسماني در دختران واليباليست

هدف ازتحقيق حاضربررسي تاثيرهشت هفته تمرينات بي هوازي(پليومتريك) با تعدادجلسات و شدت‌تمرين متفاوت بربرخي فاكتورهاي آمادگي جسماني در دختران واليباليست بود.كه تعداد 45 نفر از دختران جوان واليباليست با ميانگين سني(05 /2+_16سال) ،قد(09 /0_+164سانتي متر) و وزن (7/ 8_+ 57 (كيلوگرم) كه به سه گروه(دو گروه تجربي ويك گروه كنترل به طور تصادفي تقسيم شدند. پژوهش حاضر ازنوع نيمه تجربي و ميداني مي باشد. برنامه تمرين براي گروهها به مدت 8 هفته ودر دوگروه تمريني دو جلسه اي با شدت زياد (80-90 درصد ضربان قلب بيشينه) وگروه سه جلسه تمرين در هفته با شدت متوسط (70-80 درصد) به مدت 75 دقيقه در هر جلسه اجرا كردند و گروه شاهد تمرينات منظم و منسجمي در طول 8 هفته نداشتند. در اين پژوهش براي برآورد توان بي‌هوازي (قدرت انفجاري پاها) از آزمون پرش سارجنت ،توان هوازي از تست پله 3 دقيقه‌اي ،چابكي با تست ايلي نويزوسرعت با تست دوي 30 متري وقدرت با اسكات با وزنه استفاده شده وپيش آزمون و آزمون پاياني مانند هم برگزار شدند. نتايج نشان داد در هر دو گروه شدت تمرين باعث افزايش معني دار ي در توان هوازي،سرعت،چابكي،توان هوازي،قدرت شد.وآناليز واريانس يك طرفه نشان داد تغييرات ايجاد شده در متغيرهاي آمادگي جسماني بين دو گروه تمرين دوجلسه اي وسه جلسه اي با گروه شاهد تفاوت معني داري دارد(05 /0 p). ولي بين گروهي تفاوت معني دار نبود. اين تحقيق نشان ميدهد تمرينات با تعداد جلسات وشدت تمريني متفاوت بر برخي فاكتورهاي آمادگي جسماني تاثير يكساني دارند.كه افزايش فعاليت بدني در دختران جوان احتمالا مي تواند موجب تغيير مورفولوژي موضعي بدن شده وباعث بهبود جنبه هايي از تركيب بدن گردد. كلمات كليدي: تمرينات بي هوازي،شدت تمرين،تمرينات پلايومتريك، دختران واليباليست