تاثير يك دوره تمرين يوگا بر سطوح پروتئين واكنشي C و رزيستين دانشجويان داراي اضافه وزن

مقدمه: امرزوه با پيشرفت تكنولوژي شاهد افزايش چاقي و اضافه وزني و بروز بيماري هاي مختلف در جامعه هستيم كه نتيجه آن افزايش مرگ و مير ناشي از اين بيماري ها از جمله بيماري هاي قلبي عروقي در سال هاي اخير بوده است (كلي و همكاران، 2005؛ لوبستين و همكاران، 2004). در اين خصوص همواره توصيه به ورزش و فعاليت بدني براي پيشگيري از بيماري هاي قلبي شده است (آرتينيان و همكاران، 2010) و در اين ميان در سال هاي اخير ورزش يوگا مورد توجه بيشتري قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير يك دوره تمرين يوگا بر عوامل التهابي و غير ليپيدي خطرزاي قلبي عروقي (CRP و رزيستين) در پسران دانشجوي داراي اضافه وزن (شاخص توده بدني 25 و بالاتر اما كمتر از 30) بود. روش شناسي: بدين جهت 20 مرد دانشجوي شهر شيراز با دامنه سني 20 تا 30 سال به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه تمرين يوگا و كنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرينات يوگا در 8 هفته تمرين يوگا (سه جلسه در هفته) شركت كردند. گروه كنترل در اين مدت در هيچ برنامه فعاليت بدني منظم شركت نكرد. قبل و بعد از مداخله اندازه گيري هاي مربوطه به عمل آمدند. وزن، شاخص توده بدن، CRP و رزيستين در دو گروه اندازه گيري شد. از روش آماري تحليل واريانس آميخته بين – درون آزمودني ها جهت مقايسه و بررسي تغييرات متغيرها بين دو گروه در سطح P≤0.05 استفاده شد. نتايج: هيچكدام از متغيرها در گروه يوگا نسبت به گروه كنترل تغيير معنادار نداشتند (P 0.05). بحث و نتيجه گيري: احتمالا تمرينات يوگا استفاده شده در اين پژوهش فاقد شدت و مدت لازم و يا تعداد جلسه كافي در هفته جهت تاثيرات مطلوب معنادار در عوامل التهابي و غير ليپيدي خطرزاي قلبي عروقي در پسران دانشجوي داراي اضافه وزن مي باشد.