تاثير عصاره گيلاس بر درد عضلاني و سطوح سرمي TNF-α و IL-1β ناشي از يك وهله فعاليت مقاومتي در مردان غير ورزشكار

مقدمه: كوفتگي عضلاني تاخيري يكي از مشكلات افرادي است كه به تازگي قصد روي آوردن به ورزش دارند. از مكانيسم هاي احتمالي آن مي-توان به التهاب اشاره كرد (رحماني نيا و همكاران، 1382؛ يامانيشي و همكاران، 2014؛ دونگز و همكاران، 2014). هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير عصاره گيلاس بر درد عضلاني و سطوح سرمي عوامل التهابي (TNF-α و IL-1β) بدنبال يك وهله فعاليت مقاومتي برونگرا در مردان غير ورزشكار بود. روش شناسي: 20 مرد 20 تا 30 ساله غير ورزشكار با شاخص توده بدني بيشتر از 20 اما كمتر از 25 به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه فعاليت مقاومتي اكسنتريك+ گيلاس، و فعاليت مقاومتي اكسنتريك+دارونما (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه در يك فعاليت مقاومتي اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. سپس به مدت 2 هفته، يك گروه عصاره گيلاس و گروه ديگر دارونما (پودر آرد) دريافت كردند. عصاره گيلاس و دارونما در كپسول هاي كاملا مشابه و به ميزان 200 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن در روز مصرف شدند. بعد از دو هفته، هر دو گروه بار ديگر در همان فعاليت بدني مقاومتي وامانده ساز اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. قبل و بعد از هر دو فعاليت نمونه خوني از آنها اخذ گرديد و درد عضلاني از طريق مقياس VAS اندازه گيري شد. نتايج: سطوح سرمي سطوح سرمي TNF-α و IL-1β و نيز درد عضلاني (VAS) بعد از فعاليت مقاومتي به طور معنادار افزايش يافتند، اما اين افزايش در گروه گيلاس به طور معنادار كمتر از گروه دارونما بود (P 0.05). بحث و نتيجه گيري: احتمالا مصرف مكمل عصاره گيلاس، كوفتگي عضلاني تاخيري و التهاب ناشي از آن را در مردان غير ورزشكار ناشي از يك وهله فعاليت مقاومتي وامانده ساز كاهش مي دهد. البته آن را به طور كامل برطرف نمي كند.