تاثير عصاره گيلاس بر درد عضلاني و سطوح سرمي آنزيم هاي آنتي اكسيدان بدنبال يك وهله فعاليت مقاومتي در مردان غير ورزشكار

مقدمه: اما كوفتگي عضلاني تاخيري يكي از مشكلات افرادي است كه به تازگي قصد روي آوردن به ورزش دارند. از مكانيسم هاي احتمالي آن مي توان به استرس اكسيداتيو اشاره كرد (رحماني نيا و همكاران، 1382؛ ادلارد و همكاران، 2005؛ باسو و همكاران، 2009). هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير عصاره گيلاس بر درد عضلاني و سطوح سرمي آنزيم هاي آنتي اكسيدان (SOD و GPX) بدنبال يك وهله فعاليت مقاومتي برونگرا در مردان غير ورزشكار بود. روش شناسي: 20 مرد 20 تا 30 ساله غير ورزشكار با شاخص توده بدني بيشتر از 20 اما كمتر از 25 به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه فعاليت مقاومتي اكسنتريك+ گيلاس، و فعاليت مقاومتي اكسنتريك+دارونما (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه در يك فعاليت مقاومتي اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. سپس به مدت 2 هفته، يك گروه عصاره گيلاس و گروه ديگر دارونما (پودر آرد) دريافت كردند. عصاره گيلاس و دارونما در كپسول هاي كاملا مشابه و به ميزان 200 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن در روز مصرف شدند. بعد از دو هفته، هر دو گروه بار ديگر در همان فعاليت بدني مقاومتي وامانده ساز اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. قبل و بعد از هر دو فعاليت نمونه خوني از آنها اخذ گرديد و درد عضلاني از طريق مقياس VAS اندازه گيري شد. نتايج: سطوح سرمي SOD تغيير معناداري را نشان نداد (Pgt;0.05). سطوح سرمي GPX بعد از فعاليت مقاومتي به طور معنادار افزايش يافت، اما اين افزايش در گروه گيلاس (بعد از مصرف گيلاس) به طور معنادار كمتر از گروه دارونما ديگر بود (P 0.05). بحث و نتيجه گيري: احتمالا مصرف مكمل عصاره گيلاس، كوفتگي عضلاني تاخيري ناشي از فعاليت مقاومتي را از طريق افزايش قدرت آنتي-اكسيداني بدن در مردان غير ورزشكار كاهش مي دهد. البته آن را به طور كامل برطرف نمي كند.