اثر يك دوره تمرينات تركيبي با دو شدت متفاوت بر برخي شاخص هاي تركيب بدن، آمادگي جسماني و مهارتي دختران واليباليست نوجوان

مقدمه: اهميت قدرت انفجاري و توان عضلاني در فعاليت هاي ورزشي بسيار زياد است به نحوي كه در اكثر فعاليت هاي ورزشي، حداكثر نيروي توليد شده دركوتاه ترين زمان عامل اصلي موفقيت مي باشد. اين موضوع در فعاليت هايي نظير واليبال و بسكتبال به وفور استفاده مي شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر يك دوره تمرينات تركيبي با دو شدت متفاوت بر برخي شاخص¬هاي تركيب بدن، آمادگي جسماني و مهارتي دختران واليباليست نوجوان بود. روش شناسي:جامعه آماري پژوهش حاضر دختران واليباليست نوجوان شهر رشت بودند. نمونه گيري به صورت در دسترس از ميان 3 باشگاه منتخب شهر رشت به تعداد 36 نفر داوطلب واجد شرايط(سالم، فاقد آسيب ديدگي،...) انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفي نمونه¬ها به 3 گروه 12 نفري تقسيم شدند.تجزيه و تحليل آماري از طريق آزمون هاي tوابسته و آناليز واريانس توسط نرم افزار SPSS نسخه 21، در سطح معني داري(05/0gt;α) انجام شد. نتايج: نشان داد بين نمرات پيش وپس آزمون چربي زير جلد در هر دو نوع تمرين با شدت بالا و متوسط كاهش معني دار وجود داشت(05/0gt;P). چابكي و توان انفجاري دست در هر سه گروه و توان انفجاري پا و سرعت در پيش و پس آزمون دو گروه تمرين اختلاف معني داري داشت. مهارت ساعد، پنجه و سرويس در هر سه گروه تفاوت معني داري داشت (05/0 P). بحث و نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر با برخي از نتايج فرامرزي(1389) و كارگرفرد(1385)، بابو و ديگران (2016). همخوان است. همچنين از تفاوت ميانگين پيش و پس آزمون مي توان نتيجه گرفت شاخص چابكي، سرعت، توان انفجاري دست و پا در پس آزمون گروه تمرين با شدت بالا بهتر از گروه¬هاي ديگر شد. بنابراين يك دوره تمرين با شدت بالا و متوسط بروي برخي از شاخص-هاي آمادگي جسماني، تركيب بدن و مهارت¬هاي واليبال موثر بوده اما در گروه تمرين باشدت بالا نتيجه بهتري بدست آمد.