تاثير تمرينات تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر آيريزين سرمي و مقاومت به انسولين در زنان چاق غير فعال

مقدمه: تغيير فنوتيپ بافت چربي بر اثر تمرين تئوري جديدي است كه به تازگي مطرح شده است، تبديل بافت چربي سفيد به بافت چربي قهوه اي مي تواند رويكرد جديدي در كاهش مشكلات مربوط به چاقي فراهم نمايد. فعاليت هاي ورشي باعث ترشح آيريزين از بافت عضلاني مي شود كه باعث تغيير در نوع بافت چربي و كاهش توده چربي مي شود. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر مقادير آيريزين و شاخص مقاومت به انسولين در زنان چاق غير فعال مي باشد. روششناسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر زنان چاق غير فعال شهرستان نقده با دامنه سني 35ـ 25 مي باشد كه بر اساس فراخوان اوليه 20 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. برنامه تمريني HIIT به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 90 درصد ضربان قلب هدف اجرا شد. اندازه گيري FGF21 سرمي به روش الايزا و انسولين و گلوكز خون با كيت هاي مخصوص اندازه گيري شد. شاخص مقاومت به انسولين نيز از روش HOMA-IRمحاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري t وابسته و t مستقل استفاده شد. نتايج: نتايج پژوهش حاضر نشان داد، 8 هفته HIIT موجب افزايش معنادار آيريزين و كاهش معنادار مقاومت به انسولين در مقايسه با گروه كنترل شد. بحث و نتيجهگيري: نتايج تحقيق حاضر با نتايج پژوهش مياموتو (2015) و يانگ (2016) هم خواني دارد. HIIT باعث تحريك PGC-1α مي شود كه به نوبه خود باعث تحريك بيان FNDC5 مي شود. FNDC5 پس از شكستن در خون باعث توليد آيريزين مي شود (بستروم ،2012). مطالعات نشان مي دهد كه بين مقادير آيريزين با توده عضلاني همبستگي مثبت و با توده چربي همبستگي منفي وجود دارد. با اين حال، به نظر مي رسد HIIT در افراد چاق غير فعال مي تواند از طريق تغيير در تركيب بدن و تغيير در نوع بافت چربي ( تبديل بافت چربي سفيد به قهوه اي) با افزايش UCP1 منجربه اكسيداسيون چربي و افزايش مصرف انرژي شود كه در نهايت باعث كاهش مقاومت به انسولين مي شود.