ارزيابي شدت تمرينات پلايومتريك با استفاده از شاخص درك فشار كار (RPE)

مقدمه: تمرينات پلايومتريك نوعي تمرينات مقاومتي محسوب مي شود. روش هاي متفاوت آزمايشگاهي براي ارزيابي شدت تمرينات پلايومتريك استفاده شده است كه نياز به دستگاه هاي گران قيمت دارد و استفاده از آن در حجم بالاي آزمودني ها و حركات مختلف پلايومتريك محدوديت دارد. بنابراين، هدف از مطالعه حاضر ارزيابي شدت تمرين پلايومتريك با استفاده از شاخص درك فشار كار مي-باشد. روش شناسي: 20 ورزشكار داوطلبانه 9 حركت پلايومتريك را با 10 تكرار اجرا كردند. فاصله استراحتي بين هر حركت پلايومتريك 3 دقيقه بود. شركت كنندگان در بين فاصله استراحتي پرسشنامه درك فشار كار بورگ را تكميل كردند. پروتكل آزمون گيري دوبار و با فاصله 48 ساعت اجرا شد. ميانگين امتياز دو مرحله براي هر حركت با استفاده از آزمون آناليز واريانس با اندازه گيري تكراري يك راهه (ANOVA) با سطح معناداري كمتر از 05/0تحليل شد. نتايج: نتايج نشان داد بين تمامي حركات پلايومتريك تفاوت معني داري وجود دارد. لي لي كردن داراي شدت خيلي سبك و به طور معني داري سبك تر از تمامي پلايومتريك ها بود. پرش از مخروط ها و پرش اسكات داراي شدت سبك و بطوري معني داري سبك تر از تمامي پلايومتريك ها بجز لي لي كردن بودند. پرش تاك، پرش از موانع، پرش رو جعبه و پرش عمقي داراي شدت متوسط و بطور معني داري سبك تر از پرش پايك و پرش عمودي تك پا بودند. پرش پايك و پرش عمودي تك پا داراي شدت زياد و بطور معني شدت بالاتري نسبت به همه پلايومتريك ها داشتند. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه پاسخ هاي فردي به تمرين پلايومتريك با استفاده از مقايس درك فشار كار (RPE) به عنوان روش ارزيابي فيزيولوژيك مشابه روش هاي بيومكانيكي استفاده شده در مطالعات قبلي بود. با اين حال روش حاضر يك روش ارزان قيمت و كاربردي در گروه هاي با حجم بالا و انواع مختلف حركات پلايومتريك مي باشد.