ارتباط بين سلامت عمومي و شركت در فعاليت هاي ورزشي اوقات فراغت در افراد ميانسال فعال شهر اردبيل

مقدمه: سلامت مفهوم نسبتا انعطاف پذيري است. بر اساس نظر كارشناسان، سلامت عبارت است از حالت رفاه كامل جسماني، رواني و اجتماعي، نه فقط فقدان بيماري( كاوياني و همكاران، 1390). به همين منظور در اين تحقيق برآنيم تا ارتباط بين سلامت عمومي و شركت در فعاليتهاي ورزشي اوقات فراغت در افراد ميانسال فعال شهر اردبيل را مورد بررسي قرار دهيم. روش شناسي: اين تحقيق از نوع توصيفي-همبستگي بوده كه به لحاظ روش جمع آوري اطلاعات، ميداني است.به همين منظور از پرسشنامه ي استاندارد فعاليت بدني شاركلي (SHARKLY) با ضريب اعتبار 0/86و همچنين پرسشنامه استاندارد سلامت عمومي (GHQ- 28 ) استفاده شد. پرسشنامه سلامت عمومي در ايران روايي سنجي و اعتباريابي شده و در تحقيقات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماري پژوهش افراد ميانسال 40تا 60سال شهر اردبيل بود كه تعداد 240نفر از زن و مرد فعال به صورت داوطلب از ايستگاه هاي تندرستي، باشگاه هاي ورزشي و پارك ها انتخاب گرديدند.در اين تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون جهت بررسي ارتباط بين شركت در فعاليتهاي ورزشي و كيفيت زندگي استفاده شد و همچنين از روشهاي آمارتوصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار با استفاده از نرم افزار spss22 استفاده شد نتايج: نتايج تحليلهاي آماري متغيرهاي پژوهش حاضر نشان دادند كه ضريب همبستگي پيرسون بين سلامت عمومي و شركت در فعاليتهاي ورزشي 0/24 با سطح معناداري 0/027ميباشد. بدين ترتيب با توجه به ضريب همبستگي پيرسون و سطح معناداري بدست آمده (P ≥ )05/0ميتوان گفت كه ارتباط معناداري بين سلامت عمومي و ميزان شركت در فعاليتهاي ورزشي اوقات فراغت درافراد ميانسال فعال شهر اردبيل وجود دارد.