پاسخ FGF21 و مقاومت به انسولين به 8 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا(HIIT) در زنان چاق غير فعال

مقدمه: چاقي و كاهش فعاليت بدني زمينه ساز بسياري از اختلالات متابوليكي از جمله مقاومت به انسولين و ديابت نوع 2 مي باشد. انجام فعاليت هاي ورزشي به دليل القاء برخي از فاكتورها مي توانند نقش مهمي در درمان و پيشگيري از اختلالات متابوليكي داشته باشند. فاكتور رشد فيبروبلاست ـ 21 (FGF21) پروتئيني است كه در فعاليت هاي ورزشي القاء مي شود و در تنظيم فرايندهاي متابوليسمي از جمله متابوليسم كربوهيدرات، ليپيد نقش داشته و منجربه بهبود هموستاز گلوكز و كاهش مقاومت به انسولين مي شود. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر مقادير سرمي FGF21 و مقاومت انسوليني در زنان چاق غير فعال مي باشد. روششناسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر زنان چاق غير فعال شهرستان نقده با دامنه سني 35-25 مي باشد كه بر اساس فراخوان اوليه 20 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. برنامه تمرين HIIT به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 90 درصد ضربان قلب هدف اجرا شد. اندازه گيري FGF21 به روش الايزا و انسولين و گلوكز خون با كيت هاي مخصوص اندازه گيري شد. شاخص مقاومت به انسولين نيز از روش HOMA-IRمحاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري t وابسته و tمستقل استفاده شد. نتايج: نتايج پژوهش حاضر نشان داد 8 هفته تمرين HIIT موجب افزايش معنادار FGF21 و كاهش معنادار مقاومت به انسولين نسبت به گروه كنترل شد. بحث و نتيجهگيري: نتايج تحقيق حاضر با اسلوشر (2015) و تاني مورا (2016) هم خواني دارد. FGF21 از طريق اتصال به گيرندهاي β-Kloth و FGFR باعث جذب گلوكز به وسيله القاي GLUT1 به طور مستقل از انسولين در سلول هاي 3T3-1L بافت چربي مي شود (لي كيم 2012). با فعال سازي Akt در عضلات اسكلتي باعث جذب گلوكز و انتقال آن به انتقال دهنده هاي غشاي سلول مي شود (خاريتونوكوف 2005). بنابراين، تمرين HIIT با افزايش FGF21 منجربه جذب گلوكز به صورت مستقل از انسولين مي شود و باعث كاهش مقاومت به انسولين در زنان چاق غير فعال مي-شود.