عوامل موثر بر سرعت راه رفتن افراد سالمند و جوان

مقدمه: تغيير در سرعت راه رفتن، به عنوان يكي از پارامترهاي تاثير گذار راه رفتن، مي تواند منجر به تغيير در پارامترهاي فضائي- زماني، نيروهاي عكس العمل زمين، زواياي مفصلي، گشتاورها و توان مفصلي شود. هدف از انجام اين پژوهش بررسي عوامل اثرگذار بر روي سرعت راه رفتن افراد سالمند سالم بر اساس پارامترهاي نرمالايز شده، و مقايسه آن با افراد جوان بود. روش شناسي: 57 مرد سالمند (سن: 5/5±72 سال، وزن: 3/ 10±75 كيلوگرم، قد: 06/ 65±1/0 متر) و 57 مرد جوان سالم (سن: 5/ 8 ± 25 سال، وزن: 4/ 13 ± 78 كيلوگرم، قد: 03 /0 ± 75 /1 متر)، در اين تحقيق شركت كردند. يك مدل چهار قسمتي با استفاده از ده نشانگر رفلكسي تعريف شده و اطلاعات كينماتيكي با استفاده از يك سيستم چهار دوربينه (Hz90) جمع آوري گرديد. از جابجايي نشانگرها براي محاسبه پارامترهاي فضائي- زماني استفاده شد، سپس پارامترهاي سرعت, طول گام و آهنگ گام برداري به روش زير نرمالايز گرديد: × سرعت = سرعت نرمالايز شده (1 × طول گام = طول گام نرمالايز شده (2 × آهنگ گام برداري = آهنگ گام برداري نرمالايز شده (3 (قد به متر = H، m/s2 9/81 = g) براي تجزيه و تحليل آماري از آمار توصيفي، t مستقل و رگرسيون چند متغيره در سطح معني داري 05/ 0≥P استفاده گرديد. نتايج: يافته ها نشان داد كه سرعت راه رفتن افراد سالمند به طور معني داري كمتر از افراد جوان است. تحليل رگرسيون همزمان نيز آشكار ساخت كه در گروه سالمندان از ميان پنج پارامتر مورد نظر به ترتيب طول گام [(0/77 =r)،61%] و آهنگ گام برداري [(0/70=r)،56%] و در گروه افراد جوان، آهنگ گام برداري [(0/71=r)،61%] و طول گام [(0/65=r)،53%] بيشترين تغييرات سرعت را پيش بيني مي كنند. بحث و نتيجه گيري: بطور كلي سالمندي با كاهش سرعت راه رفتن در اثر كاهش طول گام همراه است. آهنگ گام برداري نيز به علت همبستگي كه با سرعت راه رفتن و طول گام دارد، در افراد سالمند پايين تر از افراد جوان مي باشد، كه با توجه به نتايج بدست آمده بنظر مي رسد كه بعلت ضعف عضلاني افراد سالمند كاهش در آهنگ گام برداري بيشتر از كاهش طول گام بوده است.