تاثيربازي هاي توپي بر ادراك بينايي دانش آموزان عقب مانده ذهني تربيت پذير

مقدمه: امروزه در تمام جوامع بشري، افراد استثنايي به ويژه افراد كم توان ذهني مورد توجه خاصي قرار گرفته اند. كودكان كم توان ذهني در زمينه مهارت هاي شناختي از جمله ادراك بينايي، نقايص جدي دارند. لذا اين تحقيق با هدف بررسي تأثير 8هفته بازي هاي توپي، بر ادراك بينايي كودكان كم توان ذهني تربيت پذير انجام گرفت. روش بررسي: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي است. 30 دختر كم توان ذهني از مدرسه مقطع ابتدايي (7-13سال) مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از انجام پيش آزمون، آزمودني ها به دو گروه همگن تجربي (15=n) و كنترل (15=n) تقسيم شدند، به دليل افت آزمودني تعداد گروه كنترل به 10 نفر رسيد. در اين پژوهش، از آزمون ادراك بينايي فراستيگ استفاده شد. تمرينات، توسط گروه تجربي در طي 24جلسه تمرين؛ هر جلسه ۴۵ دقيقه و3 بار در هفته تمرين شد. گروه كنترل از برنامه هاي آموزشي كلاس استفاده نمودند. پس از 24 جلسه، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. براي بررسي فرضيه هاي پژوهش، داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس 2×2 و تي مستقل و همبسته و به وسيله ي نرم افزار SPSS نسخه21مورد تحليل قرارگرفتند. يافته ها: تفاوت معناداري در نمرات مابين گروه هاي تجربي و كنترل وجود داشت(001 /0.( p= گروه تجربي از پيش آزمون (36/65±26/4)تا پس آزمون (30/09±34/4) بهبود معناداري داشت (001 /0.( p= اما روند معناداري در گروه كنترل وجود نداشت ) 430/ 0 = p). نتيجه گيري: حركت در فعاليت هاي شناختي بشر نقش بنيادي ايفا مي كند. لذا با انجام مداخلات تمريني مي توانيم باعث بهبود و پيشرفت در فرآيندهاي شناختي از جمله ادراك بينايي شويم. يافته‌هاي تحقيق حاضرنشاندادكه تمرينات بازي هاي توپي مي تواند ادراك بينايي كودكان كم توان ذهني را ارتقاء دهد. از اين رو پيشنهاد مي شود كه آموزش و پرورش، مراكز توانبخشي و نگهداري كودكان استثنايي و كم توان ذهني در برنامه هاي روزمره از تمرينات اين بازي استفاده كنند.