تاثير سيستم هاي جنگل زراعي در ايران بر انتشار گازهاي گلخانه اي

انسان همواره بصورت بیرویه و یكجانبه و بدون رعایت جنبههاي حفاظتی و فقط بر اساس تامین منافع كوتاهمدت خود، منابع طبیعی را مورد بهرهبرداري قرار داده است. كشاورزي بهعنوان مهمترین منبع تامین غذاي انسان، باعث تغییرات در داخل اتمسفر، حاصل از فعالیت ها و (GHGs) شدید اكوسیستمهاي طبیعی شده است. انتشار گازهاي گلخانهاي دخالت هاي بشر، مهمترین عامل تغییرات اقلیم و گرمایش زمین بهشمار می رود. منظور از گرمایش جهانی، افزایش طبیعی یا انسان– انگیخته (حاصل فعالیت هاي انسانی) در متوسط دماي اتمسفر در نزدیكی سطح زمین می باشد. از مهمترین چالشهاي محیطی در جهان و بهویژه خاورمیانه، گرمایش جهانی ناشی از تجمع گازهاي گلخانهاي است. پیامدهاي گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در كشورهاي این منطقه با توجه به كمبود منابع آب بسیار نگرانكننده است. افزایش جمعیت خود زمینهساز افزایش دما میشود، ولی این بهتنهایی پاسخگوي جهشهاي شدید آب و هوایی در دو دهه گذشته نیست. یكی از دلایل این نابسامانی، افزایش مصرف انرژي به نسبت هر فرد است، برخی از پژوهشگران بر این باورند كه بهترین راه جلوگیري از گرمایش زمین روي آوردن به گیاهخواري و بكارگیري سوختهاي پاك است. ایران با توجه به حجم بالاي فعالیتهاي نفت و گاز سهم عمدهاي در انتشار گازهاي گلخانهاي در دنیا دارد و همچنین با توجه به موقعیت خاص استراتژیك، یكی از كشورهایی است كه از جایگاه ویژهاي در حوزه انرژي برخوردار است. از اینرو تهیه برنامه مدون و عنایت ویژه صنایع مختلف در جهت حفظ ذخایر انرژي، دستیابی به انرژيهاي نو و همچنین استفاده صحیح از منابع انرژي در راستاي كاهش انتشار گازهاي گلخانهاي امري ضروري و انكارناپذیر است. سیستم هاي جنگل-- زراعی از سیاستهاي مهم این بخش محسوب میشود كه با افزایش تنوع كشت در بعد زمانی و مكانی، میتوان از سطوح بیشتري از انرژي استفاده نمود.