تعيين اولويت هاي بهبود شاخص فضاي كسب و كار در كشورهاي منتخب منا با استفاده از داده هاي تركيبي

بهبود فضاي كسب و كار به معناي بهبود و رونق فضاي توليدي و در نتيجه محرك رشد اقتصادي است.به طوري-كها صلاح و بهبود فضاي كسب و كار،زمينه مشاركت بخش خصوصي ، افزايش سطح شتغال و توليد رافراهم مي سازد. با توجه به اهميت شاخص كسب و كار، هدف اين پژوهش، بررسي تعيين اولويت بهبود شاخص كسب و كار در كشورهاي منتخب منا (2012-2017) است. براي اين منظور از روش داده هاي تركيبي استفاده شد. داده ها و اطلاعات مود نياز از گزارش هاي كسب وكار بانك جهاني استخراج شدند. نتايج نشان دادند، رتبه نخست، شاخص تجارت فرامرزي بوده است. اين موضوع نشان مي دهد كه شاخص تجارت فرامرزي مهم ترين عامل در بهبود فضاي كسب و كار موجود تشخيص داده شده است. همچنين رتبه بعدي مربوط به ثبت دارايي ها بوده است.رتبه سوم و رتبه چهارم به ترتيب مربوط به شاخص اخذ اعتبار و شاخص اجراي قراردادها بوده است. شاخص هاي شروع كسب و كار، پرداخت ماليات و حمايت از سرمايه گذار در رتبه هاي بعدي قرار رفته است. از آن جا كه هر چه ضريب متغير كمتر باشد نشان دهنده لزوم توجه بيش تر به آن متغير است، بنابراين كشورهاي منطقه منا به منظور بهبود فضاي كسب و كار بايد توجه بيش تري به شاخص هاي حمايت از سرمايه گذار، پرداخت ماليات و شروع كسب و كار داشته باشند.