آرمان¬جويي و هويت¬طلبي در ادبيات عاميانه، با تكيه برداستان امير ارسلان

داستان عاميانه¬ي امير ارسلان كه به وسيله¬¬¬ي نقيب الممالك در دربار ناصر الدين شاه روايت مي¬شده است، از جمله رمانس-واره¬هاي داستاني عاميانه است كه پيرو آثاري چون سمك عيار و حسين كرد وحمزه¬نامه و رستم نامه مورد توجه عامه¬ي فارسي زبانان قرار گرفته است و حتي بيشتر از ديگر آثار؛ در حالي كه بنا بر سخن زنده ياد دكتر محجوب اين داستان عاري از بسيار ي از ملازماتي است كه سبب شود مردم بدان توجه كنند.در اين بررسي ضمن تحليل و بررسي عمده¬ترين مباحث محتوايي كه داستان ارسلان بر آن بنا نهاده شده است به مطابقه و مقايسه¬ي موضوعي آن با سرگذشت ارسلان بن داوود فاتح ملاذگرد و تبيين شرايط سياسي و فرهنگي عصر قاجار با تكيه بر حافظه¬جمعي توده¬ها پرداخته شده است. نتيجه آن كه هويت خواهي و آرمان طلبي مخاطبان عصر قاجار كه متن داستان مي¬توانسته است پاسخگوي نياز دروني آنان در ابعاد گوناگون فرهنگي، اجتماعي ، ايدئولوژيك اعم از ديني و ملّي، در ان دوران باشد و بعلاوه¬ي كاركردهاي سياسي ، تعليمي، غنايي يكي از مهمترين عوامل اقبال عامه¬ي مردم بدين اثر محسوب مي¬شود.