((جاي پاي طبيعت درضرب المثل هاي مردم گاوبندي))

طبيعت گرم و خشك، امواج دريا و شرجي، زنجيره هاي زاگرس ونخلستان هاي سر به فلك كشيده، شاهدان هميشگي سختي هاي مردم اين شهر و ديارند، از جايي كه مردم با چهره ي آفتاب سوخته، محصولات سالانه ي خود را از نخلستان هاي اين ديار طلب مي كنند و غرور امواج اين خليج را با قدرت هر چه تمام تر براي كسب روزي حلال در هم مي شكنند، تا جايي كه با شب نشيني هاي خود، خستگي روز را ازتن به در مي كنند.شايد همين شب نشيني هاي گذشته و حضور كودكان در جمع پر شور اين بزرگان، انتقال ادبيات زيباي اين خطه، بخصوص ضرب المثل را سبب شده است. آن چه كه نگارندۀ اين پژوهش را بر آن داشت، تا نمود طبيعت در ضرب المثل هاي مردم اين شهر را موردبررسي قرار دهد، پررنگ بودن اين ادبيات در گفتار روزانۀ مردمي است كه بيش از حد با اين ادبيات عامه انس گرفته اند و گونه گون بودن لهجه و گويش در اين شهرستان زيباي جنوبي است.درشهرستان گاوبندي و روستاهاي تابع آن مردم به زبان عربي و فارسي سخن مي گويند و زبان فارسيرا نيزبا گويش اچمي و لهجه بوشهري تكلم مي كنند ؛لازم به ذكر است كه گويش اچمي شاخه اي از زبان هاي جنوب غربي ايران محسوب مي شود.