بررسي تاثير گرايش به كارآفريني و قابليت هاي بازاريابي بر عملكرد سرمايه گذاري شهرك هاي صنعتي تهران با تبيين نقش تعديل كنندگي شدت رقابت

با اينكه ظرفيت هاي عظيمي جهت سرمايه گذاري در شهرك هاي صنعتي وجود دارد ولي سرمايه گذاري اندكي در اين شهرك ها انجام پذيرفته و بسياري از شركت‌ها در سال‌هاي اخير ورشكسته شده‌اند. اين اتفاق مي‌تواند به اين دليل باشد كه سرمايه گذاران فكر مي‌كنند كه شركت‌ها توانايي رقابت با كالاهاي با كيفيت خارجي و كالاهاي قاچاق را در بازار رقابتي امروزي ندارند. هدف از انجام اين بررسي تاثير گرايش به كارآفريني و قابليت‌هاي بازاريابي بر عملكرد سرمايه گذاري شهرك‌هاي صنعتي تهران با تبيين نقش تعديل كنندگي شدت رقابت است. براي استخراج مدل مفهومي، نظريه‌ها و مدل‌هاي مرتبط با موضوعات وتحقيقات پيشين به طور گسترده مورد بررسي قرار گرفته است. در ضمن جامعه آماري اين پژوهش شامل مديران ارشد شركت‌هاي شهرك صنعتي شهر تهران است كه از طريق روش روش نمونه‌گيري تصادفي نسبتي 278 پرسشنامه بين آن ها توزيع شد و براي تحليل داده هاي جمع آوري شده از نرم افزار SPSS جهت آمار توصيفي و از نرم افزار PLS جهت آزمون تحليل عاملي تاييدي و معادلات ساختاري استفاده شده است و نتايج فرضيات نشان داد كه تاثير مثبت گرايش به كارآفريني بر قابليت‌هاي بازاريابي و تاثير قابليت‌هاي بازاريابي بر عملكرد سرمايه گذاري مورد تاييد قرار گرفت و تاثير گرايش به كارآفريني بر عملكرد سرمايه گذاري و نقش تعديل كنندگي شدت رقابت رد شد.