بررسي خواص كيفي روغن برخي ارقام و ژنوتيپ هاي زراعي گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت شرايط مختلف آبياري

گلرنگ يكي از گياهان دانه روغني است كه به دليل سازگاري وسيع آن با عوامل محيطي و همچنين مقاومت آن در برابر تنش هاي موجود بخصوص تنش آبي مي تواند در تأمين دانه هاي روغني كشور بسيار سهيم باشد. اين پژوهش در سال 1395 در دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات سنندج به صورت كرت هاي خرد شده در قالب بلوك ناقص از نوع حجيم شده با سه تكرارو چهار تيمار آبياري با هدف بررسي تاثير ميزان آبياري بر انديس هاي مختلف روغن (يدي، پراكسيد، اسيدي و اسيد چرب آزاد ) و ميزان روغن 20 ژنوتيپ مختلف، كه ارقام كشت شده در 3 بلوك كه در هر بلوك دو رقم زراعي شاهد(گلدشت و سفير) و در 4 سطح آبياري(صفر، 30، 70 و 100 درصد آبياري) انجام شد. نتايج نشان داد كه گونه هاي مختلف گلرنگ اعم از بومي و ارقام شاهد عكس العمل متفاوتي نسبت به ميزان آبياري داشتند .اندازه گيري شاخص هاي فيزيكي و شيميايي روغن نشان داد كه از نظر پايداري روغن ژنوتيپ گلدشت (آبياري 100 درصد) به دليل داشتن عدد پراكسيد پايين تر (1462 /0) مطلوبيت بيشتري دارد.اين نتيجه مي تواند ناشي از افزايش قابل توجه در ميزان اسيد اولئيك روغن باشد.همچنين نتايج نشان داد تنش اعمال شده ميزان آبياري فقط از لحاظ انديس يدي تحت بررسي در سطح 1/ 0 درصد(001 /0 P)معني دار بوده و در بقيه فاكتور ها نسبت به تنش آبي معني دار نشده اند.