ارزيابي جنبه هاي سلامت اكوسيستم و راه كارهاي ارتقاء آن در بوم نظام هاي زراعي

گسترش آثار منفي فعاليت هاي انساني و در نتيجه از بين رفتن بخش عمده ا ي از ساختار و عملكرد اكوسيستم هاي مهم در سراسر جهان ازمهمترين مباحث محيط زيستي قرن حاضر محسوب مي شود. با گذشت زمان و به دليل افزايش جمعيت و نيازهاي بشري، تلاش براي بيشتر كردن توليدات و فرآورده هاي كشاورزي نيز شدت گرفت. در آغاز اين موضوع بدليل وفور و گستردگي منابع توليد از يك سو، و پايين تر بودن سطح نيازهاي جوامع، نمود چنداني نداشت. ولي رفته رفته با ازدياد جمعيت و زياده خواهي نسل هاي بعدي و نيز محدوديت منابع، عينيت بيشتري يافت. نياز جمعيت رو به رشد زمين به غذا و تبديل نواحي با پوشش طبيعي به اكوسيستم هاي كشاورزي موجب تلفات شديد ماده آلي خاك و در نتيجه كاهش سلامت اكوسيستم ها شد. ارزيابي و پايش سلامت اكوسيستم به معناي بررسي مستمر عملكرد كلي سيستم شامل: نظارت بر وضعيت پايايي و پايداري ساختار و عملكرد و فرايندها و ميزان قدرت بازگشت پذيري، پس از بروز آشفتگي و تنش است. با توجه به ادامه روند افزايش فشارهاي محيط زيستي در اثر افزايش تصاعدي رشد جمعيت و فعاليت هاي اقتصادي براي افزايش رفاه جوامع، توجه به پايش وضعيت سلامت اكوسيستم بسيار حياتي است. از جمله اقدامات مديريتي مثبت جهت بهبود سلامت اكوسيستم، مي توان به احياء پوشش گياهي مناطق نيمه بياباني از طريق كشت گونه هاي سازگار شده اشاره كرد.