بررسي مشاركت زنان روستايي در راستاي توسعه كشاورزي پايدار (مطالعه موردي روستاهاي بناب و نيماور استان زنجان)

اين تحقيق با هدف بررسي مشاركت زنان روستايي در راستاي توسعه كشاورزي پايدار انجام شد. اين تحقيق توصيفي ـ همبستگي است كه با استفاده از روش پيماش انجام شد. جامعه آماري تحقيق زنان روستاهاي بناب و نيماور شهرستان زنجان تشكيل دادند (400 =N) كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان حجم نمونه 118 نفر برآورد شد (118 = n). افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي تناسبي مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار تحقيق پرسشنامه بود كه روايي ظاهري و محتوايي آن با استفاده از نظرات جمعي از متخصصان ترويج و توسعه روستايي مورد ارزيابي و تاييد قرار گرفت. مقدار پايايي ابزار تحقيق پس از انجام آزمون مقدماتي براي قسمت هاي مختلف پرسشنامه بين 73/ 0 و 86/ 0 محاسبه شد. نتايج آمار توصيفي نشان داد كه ميزان مشاركت زنان روستايي در فعاليت هاي كشاورزي و غير كشاورزي پايين تر از سطح متوسط به ترتيب 95/ 1 و 33/ 2 بدست آمد. ميزان استفاده زنان روستايي از منابع اطلاعاتي نيز پايين تر از سطح متوسط (76/ 2) محاسبه شد. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه همبستگي مثبت و معني داري در سطح خطاي پنج درصد بين ميزان استفاده زنان روستايي از منابع اطلاعاتي و مشاركت در فعاليت هاي كشاورزي وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيوني به روش گام به گام نشان داد كه متغير استفاده از زنان روستايي از منابع اطلاعاتي توانست 20 درصد از تغييرات مشاركت زنان در فعاليت هاي كشاورزي را تبيين نمايد.