بررسي روند توسعه اقتصادي-اجتماعي برخي روستاهاي جنگلي نواحي زاگرس مركزي

در مناطق جنگلي خارج از شمال ايران، ايجاد جاده جنگلي هزينه بر و بدون درآمد بوده و اغلب توسط ساير نهادها و با هدف دسترسي به پروژه هاي عمراني نظير سدها و يا انتقال برق، آب رساني، دسترسي به مناطق روستايي و غيره صورت مي پذيرد. مطالعات نشان داده است كه هر چه توسعه كمي و كيفي شبكه جاده مناسب تر باشد، شرايط حمل و نقل و دسترسي روستاييان به راه بهتر شده و به تبع آن رشد و توسعه خدمات شتاب بيشتري خواهد گرفت. با توجه به اولويت موضوعات اقتصادي-اجتماعي در جنگل هاي غرب كشور، ارزيابي تأثير راه هاي جنگلي بر پيشرفت روستاها ضرورت دارد. بدين منظور با تهيه نقشه دهه هاي 40، 70، 80 و 90 هجري شمسي نسبت به محاسبه طول جاده، فاصله روستاها از آن و ارزيابي كيفيت روسازي اقدام شد. درجه توسعه يافتگي خدماتي برخي روستاهاي منطقه از طريق محاسبه شاخص Z در در هر دوره زماني برآورد مي شود. در اين شاخص معيارهايي چون دسترسي به آب لوله-كشي تصفيه شده، داروخانه، دامپزشكي، وسيله نقليه عمومي، شركت تعاوني، صندوق پست، مركز بهداشت و غيره براي رتبه دهي انتخاب مي شوند. نتايج نشان داد كه با توسعه شبكه جاده ها، روستاهاي منطقه نيز توسعه يافتند.