رابطه ي هوش اخلاقي با سلامت روان در دانشجويان دانشگاه پيام نور ابركوه

هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه بين هوش اخلاقي دانشجويان و سلامت روان آنها در دانشگاه پيام نور ابركوه مي باشد. در اين پژوهش كه توصيفي- تحليلي مي باشد رابطه هوش اخلاقي دانشجويان و ابعاد آن شامل درستكاري، مسئوليت پذيري، دلسوزي و بخشش با سلامت روان مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري پژوهش حاضر دانشجويان دانشگاه پيام نور ابركوه به تعداد 1330 نفر مي باشد كه بر اساس فرمول كوكران تعداد 300 نفر از آنها به روش تصادفي طبقه بندي شده، نمونه گيري و وارد پژوهش شدند. داده هاي مورد نياز سنجش هوش اخلاقي و ابعاد آن توسط پرسشنامه ي معتبر لنيك و كيل و داده هاي مورد نياز سنجش سلامت روان از طريق پرسشنامه ي 28 عبارتي سلامت عمومي گلدبرگ جمع آوري و با بكارگيري نرم افزار SPSS نسخه ي 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. بر اساس يافته هاي پژوهش دانشجويان از لحاظ هوش اخلاقي و ابعاد آن داراي وضعيت متوسط و از لحاظ سلامت روان داراي وضعيت خفيف هستند. آزمون پيرسون نشان مي دهد كه بين متغيرهاي هوش اخلاقي و سلامت روان رابطه ي مثبت و معني‌داري در سطح 05 /0 وجود دارد. بدين ترتيب كه با بهبود وضعيت هوش اخلاقي دانشجويان به صورت معني داري سلامت عمومي آن ها نيز بهبود مي يابد و هم چنين در بين ابعاد هوش اخلاقي، فقط بعد مسئوليت پذيري داراي رابطه ي مثبت و معني داري با سلامت روان مي باشد.